بارانی از مواد شبیه باکترى که یک دنباله دار در حال گذر آنها را در سال 2001 روى زمین پاشیده است. بارانی که به گفته یکی از دانشمندان هندی نوعی از حیات را از فضا به زمین آورده.
روى یک قفسه در آزمایشگاه میکروبیولوژى دانشگاه شفیلد یک بطرى کوچک وجود دارد که محتوى یک مایع قرمز است. این مایع کدر و بدمنظره است. با این حال اگر یک گروه از دانشمندان درست گفته باشند، این بطرى کوچک اولین نمونه هاى حیات فرازمینى را در خود جاى داده است که توسط محققین منزوى شده است.
درون این بطرى نمونه هاى باقى مانده یکى از عجیب ترین وقایع تاریخ هواشناسى اخیر وجود دارد. روز ۲۱ جولاى سال ۲۰۰۱ بارانى که به رنگ خون بود روى ناحیه کرالا در غرب کشور هند باریدن گرفت. رگبارهاى شدید این باران براى دو ماه ادامه داشت. این باران خون رنگ در سرتاسر ساحل مى بارید و لباس هاى مردم محلى را صورتى رنگ کرد، برگ درخت ها را سوزاند و در برخى نقاط مانند صفحات قرمز رنگ فرود مى آمد.
نتیجه پژوهش ها بیانگر آن بود که دلیل قرمزى این باران غبارهایى بود که باد، از صحراى عربستان با خود حمل کرده و سپس آن را بر روى کارالا فروریخت. اما «گادفرى لوئیس» فیزیکدانى از دانشگاه ماهاتما گاندى بعد از جمع آورى نمونه هایى از باقیمانده هاى این باران به این نتیجه رسیده است که این توضیح «مزخرف» است. وى مى گوید: «اگر شما با استفاده از یک میکروسکوپ به این ذرات نگاه کنید، خواهید دید که آنها غبار نیستند بلکه داراى یک ظاهر بیولوژیکى مشخص هستند.» وى نتیجه گرفته که این باران از مواد شبیه باکترى ساخته شده بود که یک دنباله دار در حال گذر آنها را روى زمین پاشیده است. خلاصه اینکه این دنباله دار در سال ۲۰۰۱ بیگانگان فرازمینى را بر روى کره زمین فرو ریخته است.
البته این فرضیه نتوانسته تمامى دانشمندان را متقاعد کند. درواقع بیشتر پژوهشگران بر این باورند که این نظریه بسیار قابل تردید و مشکوک است. یکى از دانشمندان با ارسال یک پیغام بر روى پایگاه اطلاع رسانى «لوئیس» نظریه وى را «چرند» توصیف کرده است.
اما تعدادى از پژوهشگران باور دارند که نظریه «لوئیس» قابل تعمق است و در حال پیگیرى پژوهش هاى وى هستند. «میلتون واینرایت» که یک میکروبیولوژیست در شفیلد است در حال انجام برخى آزمایش ها بر روى باران سرخ کرالا است. وى مى گوید: «خیلى زود است که بگوییم در این بطرى چه چیزى وجود دارد. اما مسلماً غبار نیست. از طرفى هیچگونه DNA در این مایع وجود ندارد، اما باکترى هاى فرازمینى لزوماً محتوى DNA نیستند.»
یکى از جوانب اصلى فرضیه «لوئیس» مدت زمان بارش باران بر روى کرالا است. وى مى گوید بارش دو ماهه زمان زیادى براى غبارهایى است که توسط باد حمل مى شوند. علاوه بر آن یک تجزیه و تحلیل نشان مى دهد ذرات حاوى ۵۰ درصد کربن، ۴۵ درصد اکسیژن با رگه هایى از سدیم و آهن هستند که در نتیجه با مواد بیولوژیکى همخوانى دارند. «لوئیس» همچنین کشف کرد که چند ساعت قبل از بارش باران سرخ، صداى غرشى شنیده شد که خانه هاى کرالا را به لرزه در آورد. وى ادعا مى کند که فقط یک شهاب سنگ مى توانست چنین صداى انفجارى را ایجاد کند. این شهاب سنگ از دنباله دار در حال عبور جدا شد و با سرعت زیاد به سمت ساحل پرتاب شد که در حین حرکت میکروب هایى را پخش کرده است. این میکروب ها با ابرها ترکیب شدند و به همراه باران فرود آمدند. دانشمندان زیادى مى پذیرند که دنباله دارها داراى مواد شیمیایى فراوانى هستند و تعداد کمى از دانشمندان مانند «فرد هویل» (فرضیه پرداز انگلیسى) استدلال کردند که حیات زمینى حاصل تکامل میکروب هایى است که توسط دنباله دارها بر روى زمین آورده شدند. اما بیشتر پژوهشگران مى گویند که «لوئیس» در مرتبط ساختن این باران با میکروب هاى یک دنباله دار بسیار زیاده روى کرده است. اما «لوئیس» از نظریه خود پشیمان نیست. وى مى گوید: «اگر فردى فرضیه اى مانند این را بشنود - یعنى اینکه چنین واقعه اى ناشى از یک دنباله دار بوده- آن را به عنوان یک نتیجه گیرى غیرقابل باور رد مى کند. مادامى که افراد استدلال هاى ما را درک نکنند، این فرضیه که بیولوژى فرازمینى عامل این باران قرمز بود را به عنوان یک موضوع غیر ممکن انکار مى کنند.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 244
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!