جابر بن عبدالله انصاری از
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم روایت می‌کند که فرمود:
ذوالقرنین بنده شایسته‌ای بود که خداوند او را حجت بر بندگانش قرار داده بود. او قوم خود را به سوی خدا فرا خواند و آنان را امر به تقوای الهی کرد، اما مردم ضربه ای به یک طرف سر او زدند و او مدتی از آنها پنهان شد، تا این که در باره‌اش گفتند:« به هر سرزمینی که رفته باشد تاکنون هلاک شده.»
اما پس از مدتی ذوالقرنین ظاهر شد و به سوی قومش بازگشت. پس بر طرف دیگر سرش ضربه زدند.
آگاه باشید که در میان شما نیز کسی همانند او خواهد آمد. خداوند به «ذوالقرنین» در زمین قدرت داد و اسباب هر چیزی را در اختیار او گذاشت؛ او نیز به مشرق و مغرب دست یافت.
خداوند متعال همین گونه درباره فرزندم،
قائم علیه السلام، عمل می‌کند و او را به شرق و غرب جهان مسلط می سازد؛ به طوری که هیچ کوه و دشتی که ذوالقرنین در آن پای گذاشته باشد باقی نمی‌ماند مگر این که مهدی نیز بر آن پای می نهد؛ خداوند گنج‌های زمین و معدن های آن را برایش ظاهر می کند و او را با ترس یاری می‌دهد. او زمین را از عدل و داد پر می کند، همان گونه که از ظلم و جور پر شده است.
منابع:
بحارالانوار، ج 51 ،ص 323 ،حدیث 31
مراجعه شود به:
بشارت پیامبر اکرم درباره امام مهدی علیه السلام