بهاء الدین ایرانشاه

«حک 495-490 ق / 1102-1097 م»

بهاء الدین، پسر تورانشاه که مردی بیدادگر بود که به کار حکومت نپرداخت. در عوض قصد کشتن اتابک نصیر الدوله را کرد، چند قاضی و عالم را هم هلاک کرد و قصد داشت در روز آدینه‏ای در جامع شهر، عالمان بزرگوار را مقتول سازد

که خبر به شیخ الاسلام قاضی جمال الدین ابوالمعالی رسید و او به قتل ایرانشاه، فتوا داد.
مردم سر به شورش برداشتند، و ایرانشاه کس به نزد قاضی فرستاد و توبه کرد، ولی توبه‏اش مقبول نیفتاد و ناچار به بم گریخت.

مردم بم با او درگیر شدند و همراهانش را به قتل آوردند، ایرانشاه از آن جا نیز گریخت، ولی در راه لشکریانی که از کرمان به قصد او آمده بودند، وی را گرفتند و هلاک کردند. ایرانشاه 5 سال و به روایتی یک سال حکومت کرد.