((ابوهاشم جعفری ))می گوید: مردی در شهر ((سامراء|سامراء)) به بیماری بَرَص - نوعی ناراحتی پوستی - مبتلا شد تا آنجا که زندگی بر او تلخ و ناگوار شده بود، تا این که روزی به یکی از دوستانش بنام ابوعلی فهری شکایت کرد، دوستش به او گفت: اگر روزی به خدمت امام هادی علیه السلام برسی و از او بخواهی برایت دعا کند، امیدوارم که بیماریت خوب شود.

پس از این راهنمایی این شخص بیمار روزی هنگام بازگشت امام هادی علیه السلام از خانه ((متوکل خلیفه عباسی|متوکل ))، در مسیر راه آن حضرت نشست و همینکه چشمش به امام افتاد برخاست که نزدیک آن حضرت شود و از او درخواست کند، امام به او فرمود: کنار برو، دور شو، خداوند ترا عافیت عنایت فرماید و سه بار امام علیه السلام با دست به این مرد مریض اشاره فرمود که دور شو خدا به تو عافیت عنایت کند.

این شخص هم دیگر به خود اجازه نزدیک شدن به امام را نداد و از مسیر حرکت امام هادی علیه السلام کنار رفت، پس از این ماجرا این شخص مریض همان دوستش - ابوعلی فهّری - را ملاقات کرد و داستان را تعریف کرد، ابوعلی به او گفت: امام برایت دعا کرده است پیش از آنکه تو از او بخواهی، برو که حتماً بزودی خوب می شوی، آن مرد مریض هم به خانه اش برگشت و شب خوابید و صبح که از خواب برخاست هیچ نشانی از بیماری سابق که داشت در بدنش مشاهده نکرد.

منابع: بحار الانوار، ج 50، ص 145، ح 29.

مراجعه شود به:

((استجابت دعای امام هادی علیه السلام در حق ابوهاشم جعفری و مرکب سواری او))

((دعای مستجاب امام هادی علیه السلام))

((دعاهای مستجاب امام هادی))

((معجزات امام هادی علیه السلام))

((نجات از چاه آب))