« ((ابان بن تغلب)) » می گوید: چونکه ((حجاج بن یوسف ثقفی|حجاج))، « ((کعبه)) » را منهدم کرد، مردم خاکهای آن را متفرق نمودند (و هر کس مقداری از آن را باخود برد) بعداً چونکه تصمیم به بازسازی کعبه گرفتند، ماری بر آنان خارج گردید و از ساختن مردم را ممانعت کرد .
مردم از ترس این مار فرار کرده و همه نزد حجاج آمدند و مسئله را به او گزارش کردند، او از اینکه شاید از ساختن کعبه منع شود و به این کار توفیق نیابد ترسید .
از اینرو بر بالای منبر رفته و مردم را سوگند داد و گفت: خداوند رحمت کند بنده ای را که نزد او نسبت به آنچه ما به آن مبتلی شده ایم علم و خبری باشد، او بیاید و ما را به آن خبر دهد .

دراینحال پیرمردی ایستاد و گفت: اگر نزد کسی در اینمورد علمی باشد آن علم نزد مردی است که به سمت کعبه آمد و مقداری از آن را بر گرفت و رفت.
حجاج پرسید: او کیست؟
جواب داد: ((حضرت امام سجاد علیه السلام|علی بن الحسین علیه السلام ))
حجاج گفت: معدن این امور اوست و لذا فردی را نزد حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) فرستاد و به ایشان اطلاع داد که چگونه خداوند از بازسازی او را ممنوع و محروم ساخته است.

حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) رو به حجاج کرده و فرمودند: ای حجّاج تو قصد بنای ((حضرت ابراهیم علیه السلام|ابراهیم)) و ((حضرت اسماعیل علیه السلام| اسماعیل)) را نمودی و آن را در جاده افکندی و آن را غارت نمودی کاّن که آن میراث توست، حال بر منبر بالا برو و مردم را سوگند بده که هیچکس از آنها که چیزی از آن برگرفته نماند مگر اینکه آن را بر گرداند.
حجاج بلافاصله چنین کرد. بر منبر بالا رفت و مردم را سوگند داد هیچکس از آنها نماند که چیزی از کعبه نزد او باشد مگر اینکه آن را بر گرداند و همه هم بر گرداندند.

چون همه خاکها مجتمع گردید حضرت علی بن الحسین (علیه السلام )جلو آمد و اساس را وضع نمودند و آنها را امر کردند که حفر کنید. در این لحظه آن مار غایب شد باز آنها حفر کردند تا به موضع ستونها و قواعد رسیدند.
حضرت علی بن الحسین علیه السلام به آنها فرمود: دست از کار بکشید و محل را ترک کنید!!
آنها چنین کردند و خود حضرت نزدیک شده و آن ستونها و قواعد را با لباس خود پوشانید و سپس گریست و با دست خود آن را پوشانید بعد کارگران را صدا زده و امر فرمود بناء تان را بگذارید. آنان نیز بناء را پایه گزاری کردند و چونکه دیوارهای کعبه بالا آمد دستور داد در وسط آن خاک ریخته شود. و از همین روست که خانه خدا مرتفع گردیده که باید با پلکان بر آن بالا رفت.

در همین ارتباط نیز روایت شده است که چونکه حجاج بن یوسف بخاطر نبرد با ((عبدالله بن زبیر)) کعبه را ویران ساخت و سپس آن را تعمیر نموده چونکه بیت الله اعاده گردید و خواستند که حجرالاسود را نصب کنند هر موقع که عالمی از عالمشان یا قاضی از قضاتشان و یا زاهدی از زهداشان آن را نسب می کرد، متزلزل شده و مضطرب می گردید و «((حجرالاسود|حجر)) » در مکان خود مستقر نمی شد.
در همین حال حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) جلو آمده و حجر را گرفتند و نام خداوند را بر زبان جاری کرده و آن را نصب نمودند و در این دفعه آن در محل خود مستقر گردید و همه مردم تکبیر گفتند.

از همین روست که به جانب ((فرزدق شاعر اهل بیت|فرزدق)) چنین الهام شد که در شعرش بگوید: __یکاد یمسکه عرفان راحته رکن الحطیم اذا ما جاء یستلم__.

منابع:
بحارالانوار، ج 46، ص 115، حدیث 1 به نقل از اصول کافی ص 32، حدیث 25

مراجعه شود به:
((کارهای منحصر به فرد امام سجاد علیه السلام))