امام صادق علیه السلام می فرمود:
روزی امام باقر علیه السلام در میان مردم مدینه مدتی سر به زیر انداخت و لحظاتی ساکت ماند. سپس سر برداشت و فرمود:«ای مردم! حال شما چگونه خواهد بود در آن روزی که مردی با چهار هزار نفر وارد شهر شما شود و بدون پرسش از هیچکس، دست به شمشیر برد و سه روز کشتار کند، و کاری از دست هیچ‌کس برنیاید؟! این اتفاق در سال آینده خواهد افتاد. پس مراقب خود باشید و بدانید آنچه را گفتم، حتماً رخ خواهد داد.»
اهل مدینه به کلام امام توجّهی نکردند، جز تعداد کمی از آنها و به خصوص بنی هاشم که می‌دانستند کلام او حق است.
سال بعد امام باقر علیه السلام با اهل و عیال خود و بنی هاشم از مدینه کوچ کردند. چیزی نگذشت که نافع بن ازرق به مدینه یورش برد، دست به کشتار جمعی مردم زد و مردم را به خاک و خون کشید.
اهل مدینه که اهمّیتی برای کلام امام باقر علیه السلام قائل نشده بودند، پشیمان شدند و از آن پس می‌گفتند:«دیگر هر چه امام باقر بگوید می‌پذیریم. آنها اهل بیت نبوّت اند و به حق سخن می گویند.»

منابع:
بحار الانوار، ج 46، ص 254، حدیث 51.

مراجعه شود به:
معجزات امام باقر علیه السلام

امام صادق علیه السلام میفرماید: « امام باقر علیه السلام در مجلسی سر مبارک را به زمین انداختند و لحظاتی ساکت ماندند. سپس سربرداشتند و فرمودند: « ای مردم! چگونه خواهد بود حال شما وقتی که مردی با چهار هزار نفر وارد شهر شما شود و بدون پرسش از هیچکس، دست به شمشیر ببَرَد و سه روز کشتار کند و شما قدرت بر دفع او را نداشته باشید؟! و این اتفاق در سال آینده خواهد افتاد. جایگاههای خود را محفوظ کنید و مراقب خود باشید و بدانید آنچه را که گفتم، حتماً خواهد شد.» امام صادق علیه السلام میفرماید اهل مدینه به کلام آن حضرت توجّهی نکردند،جز تعداد کمی از آنها و قبیله بنی هاشم که از مدینه خارج شدند و میدانستند کلام آن حضرت حق است.

سال بعد امام باقر علیه السلام با اهل و عیال خود و نیز بنی هاشم از مدینه کوچ کردند که نافع بن ارزق به مدینه یورش برد و جنگجویان را کشت و به زنها تجاوز نمود.

اهل مدینه که اهمّیتی برای کلام امام باقر علیه السلام قائل نشده بودند، پشیمان شدند و گفتند: « دیگر هر چه آن حضرت بگوید میپذیریم، آنها اهل بیت نبوّت اند و به حق سخن میگویند.»

منابع:

بحار الانوار، ج 46، ص 254، حدیث 51.

مراجعه شود به:

معجزات امام باقر علیه السلام