پس از جنگ با ایران هنگامی که اسیران فارس را به مدینه آوردند شاهزادگانی از کسری در میانش بود عمر بن خطاب می خواست زنانشان را بفروشد و مردانشان را به بردگی ببرد.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام به او فرمود که رسول خدا فرموده اند: بزرگ هر قومی را باید اکرام کرد و اسلام به آنها ارائه شده و رغبت در اسلام دارند و باید ذریه ای از آنان در اسلام باشد و من خدا و شما را شاهد می گیرم که نصیب خودم از اینها برای خدا آزاد ساختم.

بدنبال فرمایش حضرت همه بنی هاشم نیز حق خود را به حضرت بخشیده و حضرت نیز پذیرفت و آزاد کرد.

عمر که اینچنین دید حق خودش را به حضرت بخشید و حضرت همه را آزاد کرد.

وقتی این گونه شد گروهی از قریش در ازدواج با زنانشان رغبت پیدا کردند.

امیرالمؤمنین فرمود: آنها را نمی توان در ازدواج مجبور کرد باید به اختیار خودشان باشد.

گروهی اشاره به شهربانو دختر کسری کردند، پس او را مخیر ساختند و گفتند: آیا همسر می خواهی؟

وی سکوت کرد.

حضرت امیر فرمود: همسر می خواهد، باید انتخاب کند.

عمر گفت: از کجا دانستی همسر می خواهد؟

حضرت فرمود: پیامبر هرگاه بانوی بزرگان از یک قوم نزد او می آمد که ولی نداشت و مورد خواستگاری قرار می گرفت می فرمودند: به او بگویید آیا راضی به شوهر هست؟

اگر حیا کرد و سکوت نمود اذن است و. . .

به شهربانو خواستگاران را نشان دادند، پس با دست اشاره کرد و حسین بن علی را اختیار کرد.

دوباره او را مخیر ساختند با دست اشاره کرد و به لغت خود گفت: اگر مخیر هستم این را اختیار می کنم.

امیر المؤمنین ولی او قرار داده شد و حذیفه خطبه خواند.

امیرالمؤمنین به او فرمود: اسم تو چیست؟

گفت: شاه زنان، دختر کسری.

حضرت فرمود: تو شهربانو هستی و خواهر تو مروارید دختر کسری؟

گفت: آری.

منابع: بحار الانوار، ج 31، ص 16، حدیث 3- العدد القویة، ص 56.

مراجعه شود به:

رباب

رباب، ، ازدواج، ارتحال

لیلی - همسر امام

ام اسحاق