یکی از آداب اسلامی این است که انسان مسلمان در برخورد با برخی حوادث کلمه ای خاص بر زبان جاری کند اگر با مصیبتی روبرو شد و کسی را مرده یافت یا خبر مرگ کسی به او رسید بگوید: « انالله و انا الیه راجعون »؛ ما از آن خدائیم و به او رهسپارانیم و اگر کسی در حضور او عطسه کرد و بگوید « یرحمک الله »؛ خدا ترا رحم کند و انسان عطسه کننده پاسخ دهد « یغفرالله لک »؛ خدا ترا ببخشاید. برخی از این کلمات خاص در این دعا جمع شده است.

اعدوت لکل هول لا الله الا الله و لکل هم و غم ما شاء الله و لکل نعمته الحمدلله و لکل رخاء الشکر لله و لکل اعجوبه سبحان الله و لکل ذنب استغفرالله و لکل مصیبه انالله و انا الیه راجعون و لکل ضیق حسبی الله و لکل قضاء و قدر توکلت علی الله و لکل عدو اعتصمت بالله ولکل طاعه و معصیته لاحول و لاقوه الا بالله العلی العظیم.

آماده کرده ام برای هر ترسی سخن « لااله الاالله »؛ را نیست معبودی و مؤثری جز الله.
آماده کرده ام برای هر همّ و غمی « ماشاء الله »؛ را هر آن چه خدا بخواهد واقع می شود.
آماده کرده ام برای هر نعمتی « الحمدلله »؛ را ستایش مخصوص پروردگار است.
آماده کرده ام برای هر گشایشی « الشکرلله »؛ راسپاس ویژه پروردگار است.
آماده کرده ام برای هر امر شگفتی « سبحان الله »؛ را منزه است پروردگار.
آماده کرده ام برای هر گناهی « استغفرالله »؛ را طلب بخشش و گذشت می کنم از خداوند.
آماده کرده ام برای هر مصیبتی « انالله و انا الیه راجعون »؛ را ما از آن خدائیم و به سوی او رهسپارانیم.
آماده کرده ام برای هر تنگی و گرفتاری « حسبی الله »؛ را خدا مرا کافیست.
آماده کرده ام برای هر قضا و قدری « توکلت علی الله »؛ را بر خدای اعتماد و توکل نموده ام.
آماده کرده ام برای هر دشمنی « اعتصمت بالله »؛ را بر خدا چنگ زده ام.
آماده کرده ام برای هر اطاعت و معصیتی « لاحول و لا قوه الا بالله العلی العظیم »؛ را هیچ رویگردانی یا قدرتی نیست مگر به خدای بزرگ.

منابع:
مجمع البیان، ج 238.