یکی از آداب اسلامی این است که مسلمانان در برخورد با برخی حوادث، کلمه یا جمله‌ای خاص را بر زبان جاری کنند.
مستحب است اگر با مصیبتی روبرو شویم یا خبر مرگ کسی را بشنویم بگوییم:«انالله و انا الیه راجعون » (ما از خداییم و به سوی او می‌رویم)
اگر کسی عطسه کرد به او بگوییم:« یرحمک الله » (خدا تو را مورد رحمت قرار دهد.) و مستحب است کسی که عطسه کرده است در پاسخ بگوید:«یغفرالله لک » ( خدا تو را بیامرزد.)

برخی از این کلمات و جملات در این دعا جمع شده است:

اعدوت لکل هول لا الله الا الله و لکل هم و غم ما شاء الله و لکل نعمته الحمدلله و لکل رخاء الشکر لله و لکل اعجوبه سبحان الله و لکل ذنب استغفرالله و لکل مصیبه انالله و انا الیه راجعون و لکل ضیق حسبی الله و لکل قضاء و قدر توکلت علی الله و لکل عدو اعتصمت بالله ولکل طاعه و معصیته لاحول و لاقوه الا بالله العلی العظیم.

آماده کرده ام برای هر ترسی سخن « لااله الاالله »؛ را نیست معبودی و مؤثری جز الله.
آماده کرده ام برای هر همّ و غمی « ماشاء الله »؛ را هر آن چه خدا بخواهد واقع می شود.
آماده کرده ام برای هر نعمتی « الحمدلله »؛ را ستایش مخصوص پروردگار است.
آماده کرده ام برای هر گشایشی « الشکرلله »؛ راسپاس ویژه پروردگار است.
آماده کرده ام برای هر امر شگفتی « سبحان الله »؛ را منزه است پروردگار.
آماده کرده ام برای هر گناهی « استغفرالله »؛ را طلب بخشش و گذشت می کنم از خداوند.
آماده کرده ام برای هر مصیبتی « انالله و انا الیه راجعون »؛ را ما از آن خدائیم و به سوی او رهسپارانیم.
آماده کرده ام برای هر تنگی و گرفتاری « حسبی الله »؛ را خدا مرا کافیست.
آماده کرده ام برای هر قضا و قدری « توکلت علی الله »؛ را بر خدای اعتماد و توکل نموده ام.
آماده کرده ام برای هر دشمنی « اعتصمت بالله »؛ را بر خدا چنگ زده ام.
آماده کرده ام برای هر اطاعت و معصیتی « لاحول و لا قوه الا بالله العلی العظیم »؛ را هیچ رویگردانی یا قدرتی نیست مگر به خدای بزرگ.

منابع:
مجمع البیان، ج 238.

یکی از آداب اسلامی این است که انسان مسلمان در برخورد با برخی حوادث کلمه ای خاص بر زبان جاری کند اگر با مصیبتی روبرو شد و کسی را مرده یافت یا خبر مرگ کسی به او رسید بگوید: « انالله و انا الیه راجعون »؛ ما از آن خدائیم و به او رهسپارانیم و اگر کسی در حضور او عطسه کرد و بگوید « یرحمک الله »؛ خدا ترا رحم کند و انسان عطسه کننده پاسخ دهد « یغفرالله لک »؛ خدا ترا ببخشاید. برخی از این کلمات خاص در این دعا جمع شده است.

اعدوت لکل هول لا الله الا الله و لکل هم و غم ما شاء الله و لکل نعمته الحمدلله و لکل رخاء الشکر لله و لکل اعجوبه سبحان الله و لکل ذنب استغفرالله و لکل مصیبه انالله و انا الیه راجعون و لکل ضیق حسبی الله و لکل قضاء و قدر توکلت علی الله و لکل عدو اعتصمت بالله ولکل طاعه و معصیته لاحول و لاقوه الا بالله العلی العظیم.

آماده کرده ام برای هر ترسی سخن « لااله الاالله »؛ را نیست معبودی و مؤثری جز الله.
آماده کرده ام برای هر همّ و غمی « ماشاء الله »؛ را هر آن چه خدا بخواهد واقع می شود.
آماده کرده ام برای هر نعمتی « الحمدلله »؛ را ستایش مخصوص پروردگار است.
آماده کرده ام برای هر گشایشی « الشکرلله »؛ راسپاس ویژه پروردگار است.
آماده کرده ام برای هر امر شگفتی « سبحان الله »؛ را منزه است پروردگار.
آماده کرده ام برای هر گناهی « استغفرالله »؛ را طلب بخشش و گذشت می کنم از خداوند.
آماده کرده ام برای هر مصیبتی « انالله و انا الیه راجعون »؛ را ما از آن خدائیم و به سوی او رهسپارانیم.
آماده کرده ام برای هر تنگی و گرفتاری « حسبی الله »؛ را خدا مرا کافیست.
آماده کرده ام برای هر قضا و قدری « توکلت علی الله »؛ را بر خدای اعتماد و توکل نموده ام.
آماده کرده ام برای هر دشمنی « اعتصمت بالله »؛ را بر خدا چنگ زده ام.
آماده کرده ام برای هر اطاعت و معصیتی « لاحول و لا قوه الا بالله العلی العظیم »؛ را هیچ رویگردانی یا قدرتی نیست مگر به خدای بزرگ.

منابع:
مجمع البیان، ج 238.