یکی از افتخارات ((شیعه|شیعه)) این است که همیشه در مقابل دشمنان ((ولایت)) با سلاح استدلال و منطق و با شمشیر برّان برهان به میدان بحث و گفتگو آمده و در طول تاریخ از اول ((دین اسلام|اسلام)) تاکنون با هر فرقه و مسلکی حاضر به مناظره شده است و از بزرگترین گویندگان و علماء و یا از ماهرترین جدالگران غیرشیعی ابداً هراسی در دل ندارد و این امر بر خود مخالفین روشن است. لذا افراد خود، مخصوصاً جوانان خود را از بحث با علمای شیعه بر حذر می دارند و این خود بهترین دلیل بر بطلان راه آنها و حقّانیت مذهب شیعه است.

علماء شیعه حاضرند تمام استدلالات خود را بر اساس منطق و فلسفه و عقل استوار کنند و اگر با فرقه ای از فرقهای اسلام بحث کردند، حاضرند فقط از ((آداب قرائت قرآن|قرآن)) و کتابهای مورد قبول خودشان استفاده کنند و این خصوصیتی است که هیچ فرقه دیگری دارای آن نیست. تاریخ بحثهای استدلالی و شیرینِ اهل تشیّع با ((اهل سنت|اهل تسنّن)) در کتابهای فراوان به ثبت رسیده و نمونه های فراوانی را حتی به چشم خود دیده ایم.

شیعه یعنی پیرو و دنباله رو و همراه. شیعه ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین)) مانند خود علی (علیه السلام) است که فرمود: « اگر قرار باشد که به تخت استدلال تکیه بزنم، با یهودیان به ((تورات|تورات)) و با مسیحیان به ((انجیل|انجیل)) استدلال میکنم.
شیعه به پیروی از آن حضرت اعلان میکند که با تمام گروها و فرقهایی از مسلمان و غیر مسلمان حاضر به بحث و استدلال است و به دلیل منطق، تنها راه صحیح را تشیع و پیروی از امیرالمؤمنین (علیه السلام) میداند و آنرا به اثبات میرساند.

زیرا مذهب شیعه بر پایه استدلال و منطق است و مذاهب دیگر بر پایه اعتبار و تقلید؛ و این مطلب، مسلّم است که در مسائل اعتقادی، اعتبار و تقلید، نابجاست.