یکی از افتخارات شیعه این است که همیشه در مقابل دشمنان ولایت با سلاح استدلال و منطق و با شمشیر برّان برهان به میدان بحث و گفتگو آمده و در طول تاریخ از اول اسلام تاکنون با هر فرقه و مسلکی حاضر به مناظره شده است واز بزرگترین گویندگان و علماء و یا از ماهرترین جدالگران غیرشیعی ابداً هراسی در دل ندارد و این امر بر خود مخالفین روشن است. لذا افراد خود، مخصوصاً جوانان خود را از بحث با علمای شیعه بر حذر می دارند و این خود بهترین دلیل بر بطلان راه آنها و حقّانیت مذهب شیعه است.

علماء شیعه حاضرند تمام استدلالات خود را بر اساس منطق و فلسفه و عقل استوار کنند و اگر با فرقه ای از فرقهای اسلام بحث کردند، حاضرند فقط از قرآن و کتابهای مورد قبول خودشان استفاده کنند و این خصوصیتی است که هیچ فرقه دیگری دارای آن نیست. تاریخ بحثهای استدلالی و شیرینِ اهل تشیّع با اهل تسنّن در کتابهای فراوان به ثبت رسیده و نمونهای فراوانی را حتی به چشم خود دیدهایم.

شیعه یعنی پیرو و دنبالرو و همراه. شیعه امیرالمؤمنین مانند خود علی (علیه السلام) است که فرمود: « اگر قرار باشد که به تخت استدلال تکیه بزنم، با یهودیان به تورات و با مسیحیان به انجیل استدلال میکنم.شیعه به پیروی از آن حضرت اعلان میکند که با تمام گروها و فرقهای از مسلمان و غیر مسلمان حاضر به بحث و استدلال است و به دلیل منطق، تنها راه صحیح را تشیع و پیروی از امیرالمؤمنین (علیه السلام) میداند و آنرا به اثبات میرساند.

زیرا مذهب شیعه بر پایه استدلال و منطق است و مذاهب دیگر بر پایه اعتبار و تقلید؛ و این مطلب، مسلّم است که در مسائل اعتقادی، اعتبار و تقلید، نابجاست.