مردم عراق پس از شهادت امام حسین علیه السلام تأسف خوردند و از آنچه کرده بودند که منجر به شهادت امام گشته بود، پشیمان شدند. عبیدالله بن حر جعفی که از اشراف کوفه بود و امام او را در بین راه دعوت کرده بود ولی او نپذیرفته بود، آن‌چنان از کرده‌ی خود پشیمان شد که نزدیک بود جان بدهد.
این پشیمانی موجب حرکتی در میان شیعیان شد. آغاز حرکت شیعیان سال 61 هجری - سال شهادت امام حسین علیه السلام - بود. آنان به فکر جمع آوری سلاح و آمادگی برای مبارزه افتادند و مخفیانه یکدیگر را برای خونخواهی امام حسین علیه السلام خواندند تا یزید بن معاویه مرد و دو قیام به نام‌های قیام توابین و قیام مختار که هر دو به انگیزه انتقام خون حسین و جبران خطاهای گذشته بود به وقوع پیوست.

منابع:

• قصه کربلا، ص 559.

مراجعه شود به:

• اسرای کربلا از کوفه تا شام