خداوند متعال چنین مقدّر فرموده است که مؤمنین و دوستداران او غالباً در تنگی و سختی و فقر و ابتلا به سر ببرند. این موضوع در زندگی انبیاء و اولیاء الهی هم به خوبی مشاهده می شود.
این سختی‌ها و گرفتاری‌ها گاهی برای پاک کردن مؤمن از لغزش‌ها و گناهان صغیره‌ای است که احیاناً از او سرزده و گاهی برای ترفیع مقام و بالا بردن درجات قرب است.
در این زمینه به چند روایت اشاره می‌شود:
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:«پیامبران به بیشترین سختی‌ها مبتلا می‌شوند، پس از آنان مؤمنین هستند که به قدر ایمانشان مبتلا می‌شوند.»
2-
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمود:«اجر و پاداش بزرگ با گرفتاری‌های بزرگ همراه است. خداوند هر قومی را دوست بدارد، آنها را گرفتار می‌کند.»
3-
امام باقر علیه السلام فرمود:«وقتی خداوند بنده ای را دوست داشته باشد، او را غرق در گرفتاری می‌کند.»
4- امام صادق علیه السلام فرمود:«محال است بر مؤمن چهل شب بگذرد، و مشکلی برایش پیش نیاید که او را محزون نکند. این مشکلات مایه تذکر و یادآوری به اوست.»
و نیز فرمود:«در بهشت درجه ای است که بنده به آن نمی رسد مگر اینکه به بیماری مبتلا شود.»
امام باقر علیه السلام فرمود:«همان طور که مرد از اهل خود دلجویی می کند، خداوند هم از مؤمن با هدیه‌ای از گرفتاری سرکشی می‌کند، و نیز او را از دنیا پرهیز می‌دهد، همانطور که طبیب، مریض را از غذا پرهیز می‌دهد. »
رسول خدا فرمود:«مؤمن مانند شاخه نهالی است که دردها و بیماری ها او را حرکت می‌دهند.»
شخصی به
امیرالمؤمنین علیه السلام عرض کرد:«به خدا قسم من تو را دوست دارم.»
امام فرمود:«پس لباسی برای فقر آماده کن که من از رسول خدا شنیدم که فرمود:«فقر و تنگدستی به سوی محبّین تو از سیلی که به پایین درّه می ریزد سریع تر رو می‌آورد.» »
امام صادق علیه السلام فرمود:« خداوند به
حضرت موسی علیه السلام فرمود:« من مخلوقی محبوب تر از مؤمنان خلق نکردم و آنها را فقط به آنچه خیر و صلاح‌شان است، مبتلا می‌کنم، چرا که صلاح آنان را بهتر می‌دانم ...»
10-
امام سجاد علیه السلام فرمود: « مردم در زمان ما شش گروهند: شیر، گرگ، روباه، سگ، خوک، گوسفند.
شیرها همان پادشاهان ستمگرند که می خواهند بر همه غلبه پیدا کنند.
گرگ ها تاجرانی هستند که از جنس در موقع خریدن بد می‌گویند و در موقع فروش تعریف.
روباه ها دین فروشان و دو رویانند، سگ ها پرخاش‌کنندگان به مردم هستند، و خوک ها طالبان فساد و فحشاءاند.
اما گوسفندها کسانی هستند که پشم‌شان کنده می‌شود و گوشت‌شان خورده می‌شود و استخوان‌شان شکسته می‌شود، یعنی مؤمنین مبتلا و گرفتار.
پس گوسفندان در بین گروهی از شیران و گرگان و روباهان و سگان و خوکان چه کنند؟!»
منابع:
بحارالانوار، ج 67، باب 12، از صفحه 196 تا 249.
