ابو برده می گوید: روزی با جمعی از اصحاب در کنار رسول خدا صلی الله علیه و آله بودیم که پیامبر فرمود: سوگند به خدایی که جانم به دست اوست، روز قیامت هیچ بنده ای از جایش قدمی برنمی دارد مگر این که چهار سئوال از او می شود.

از عمر او، که در چه راهی مصرف نموده است؟ از بدنش، که در چه راهی کهنه اش کرده است؟ از مالش، که از کجا بدست آورده و در چه راهی خرج کرده است؟ و از دوستی ما اهل بیت؟

عمر گفت: ای رسول خدا، نشانه دوستی شما پس از شما چیست؟
رسول خدا (صلی الله علیه واله) دستش را روی سر علی بن ابیطالب گذاشت که در کنار حضرت حضور داشت و فرمود: نشانه دوستی ما پس از من، دوست داشتن این است.
آنگاه فرمود: که هر کس او را دوست بدارد، ما را دوست داشته و هر کس او را دشمن باشد، ما را دشمن داشته است.

منابع:

• بحارالانوار، ج 36، ص 26، حدیث 23 ------ منقبه المطهرین

مراجعه شود به:

• آثار دوستی حضرت علی علیه السلام