معاویه در آخرین روزهای عمر خود پسرش یزید لعنة الله علیه را فرا خواند و در مقابل خود نشاند و به او چنین گفت: ای فرزندم، من گردنهای برافراشته را برای تو رام ساختم و شهرها را سامان بخشیدم و حکومت و آنچه در اوست را برای تو طعمه ای ساختم و از سه نفر برای تو هراسانم که با جدیت تمام با تو مخالفت می کنند که عبارتند از: عبدالله بن عمر خطاب، عبدالله بن زبیر و حسین بن علی علیه السلام .

عبدالله بن عمر با توست. پس او را رها مکن و همیشه با او باش. عبدالله بن زبیر اگر به او دست یافتی او را قطعه قطعه کن که همانند شیری که بر طعمه خود حمله می برد به تو حمله خواهد برد .

اما حسین؛ می دانی که او از گوشت و پوست رسول خداست و می دانم که ناگزیر اهل عراق وی را به سوی خود دعوت می کنند و او را تنها می گذارند. اگر به او دست یافتی حق او و مقام و منزلتش از رسول خدا را بشناس و او را مواخذه مکن. گذشته از این با او خویشی داریم و بترس از اینکه به او بدی کنی.

منابع:

• بحار الانوار، ج 44، ص 310، حدیث 1.

مراجعه شود به:

• نظرخواهی معاویه از مروان بن حکم درباره امام حسین علیه السلام
• اعتراف معاویه به عصمت امام حسین علیه السلام