از
ابن عباس روایت شده است که پیامبر خدا فرمود:« هنگامی که آدم علیه السلام با خطایی که کرد، از بهشت اخراج شد، جبرئیل نزد او آمد و گفت:« ای آدم، خدای خود را بخوان.»
گفت:« دوست من، جبرئیل؛ چگونه بخوانم؟»
گفت:« بگو پروردگارا، تو را به حق پنج نفری که آنها را در آخر زمان از نسل من می‌آفرینی، می‌خواهم که توبه مرا بپذیری و رحمت خود را بر من بگسترانی.»
آدم گفت:« ای جبرئیل، نام آنها را برایم بگو.»
جبرئیل گفت:« بگو اللٌهم بحق نبیک و بحق علی وصی نبیک و بحق فاطمة بنت نبیک و بحق الحسن و الحسین سبطی نبیک إلّاتبت علٌی فارحمتی»
(یعنی خدایا به حق پیامبرت و به حق علی، وصی پیامبرت، و به حق فاطمه، دختر پیامبرت، و به حق حسن و حسین، دو نوه پیامبرت، توبه مرا قبول کن و مرا مورد رحمت خویش قرار ده.)
آدم علیه السلام خدا را به این اسامی خواند و خداوند توبه‌اش را پذیرفت. و آیه 37 سوره بقره هم درباره همین واقعه نازل شده است:
« فتلقٌی آدم من ربه کلمات فتاب علیه.» (سپس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت
و با آنها توبه کرد و خداوند توبه او را پذیرفت.)
سپس پیامبراکرم فرمود:« هیچ بنده غمگینی نیست که با نیت خالص خدا را به این اسامی بخواند جز این که خداوند دعای او را مستجاب و غصه‌اش را رفع می‌گرداند.»
منابع:
بحار الانوار، ج 26، ص 333، حدیث 15- تفسیر فرات، ص 13.
مراجعه شود به:
پذیرش توبه حضرت آدم به واسطه اهل بیت علیهم السلام
امام حسین در قرآن
