گیاهی است 2 یا 3 ساله، پوشیده از تار و به ارتفاع 50 تا 160 سانتی مترکه به حالت خورو در جنگلها و اراضی سیلیسی می روید. ریشه های راست، دوکی شکل وساقه ای استوانه ای شکل و پوشیده از تار دارد. رنگ ساقه آن در قسمتهای تحتانی سبز ولی در قسمتهای انتهایی ، سبزمات است و پوشیده از غبار بنظر می رسد. دانه های آن پس از آزاد شدن از میوه در پاییز شروع به نمو می کند و در اوایل بهار از آن برگهائی ظاهر می گردد که عموماً واقع در سطح زمین ولی دارای حالت نسبتاً قائم اند. از وسط این برگها که در سال دوم خیلی بزرگ می گردند و به طول 20 تا 30 سانتی متر می رسند، ساقه ای خارج می شود. برخی از پایه های آن نیز در همان سال اول گل می دهد ولی رشد آنها با مقایسه با سایر پایه ها به علت آنکه گیاه مواد ضروری خود را به طور کافی نتواسته است از محیط زندگی اخذ نماید، کامل نمی باشد. برگهای قاعده ساقه دیژیتال ، دمبرگ دراز دارد. از این نظر با برگهای قسمتهای فوقانی آنکه تقریباً بدون دمبرگ و یا تقریباً چسبیده به ساقه است، کاملاً متمایز می گردد. گلهای آن در فاصله ماههای خرداد و مرداد ، به صورت سنبله ای دراز در قسمت انتهایی ساقه ظاهر می شود. رنگ آنها قرمز ارغوانی با خاکهای قهوه ای رنگ مشخص یاگلی و بندرت سفیداست و چون هر یک ظاهری شبیه به انگشتانه دارد از این جهت گیاه به گل انگشتانه موسوم گردیده است کاسه گل دیژیتال ، پایا ومنتهی به 5 تقسیم نسبتاً باریک ، عمیق نوک تیز نامساوی ولی جام گلهای آن دارای 4 تقسیم مورب گرد و نامساوی است. درون جام گل آن ، 4 پرچم دی دینام ( 2 بزرگ و 2 کوچک) جای دارد. میوه اش پوشینه و محتوی دانه های کوچک و فراوان به رنگ قهوه ای است.
خاکهای با بافت متوسط غنی از مواد هوموسی خاکهای مناسبی برای تولید گل انگشتانه ارغوانی می باشد. مناطق جنگلی مرطوب (با رطوبت 70 درصد) برای رشد گیاه مطلوب است این گیاه در طول رویش به نور کافی نیاز دارد این گیاه در مناطقی با بارندگی سالیانه 600 تا 650 میلی متر قابلیت کشت دارد. گیاه سرمای 4 درجه سانتی گراد راتحمل می کند ولی برای مدت طولانی قادر به تحمل حرارتهای پائین نمی باشد. pH خاک برای گیاه بین 5/4 تا 2/8 مناسب است.
فصل پائیز پس از افزودن کودهای حیوانی مورد نیاز شخم عمیقی زده می شود اواخر زمستان زمین را تسطیح کرده و بستر خاک را برای کاشت آماده می کنند. زمین باید فاقد پستی و بلندی باشد زیرا آب ایستایی باعث کاهش عملکرد می شود.
در سال اول رویش (5/1 تا 2 ماه پس از سبز شدن بذر) 50 کیلوگرم در هکتار ازت و اوایل بهار سال دوم 100 کیلوگرم در هکتار اکسید فسفر برای افزایش عملکرد به خاک اضافه میشود.
تناوب صحیح کاشت گل انگشتانه ارغوانی در افزایش عملکرد و عدم ابتلای به آفات و بیماریها بسیار موثر است گیاهان وجینی و غلات مناسب کشت تناوبی با گیاه گل انگشتانه ارغوانی می باشند تناوب کشت گیاهان تیره بادمجان (گوجه فرنگی ، توتون و...) مناسب نیست و سبب شیوع بیماریهای مختلف به خصوص بیماریهای ویروسی میشود. تکرار کشت گل انگشتانه ارغوانی پس از دو سال انجام پذیر است زمان مناسب برای کاشت مستقیم بذر در زمین اصلی اواخر پائیز یا اوایل بهار (نیمه دوم اسفند) است. فاصله ردیفهای کاشت بین 45 تا 50 سانتی متر مناسب است. عمق بذر گل انگشتانه ارغوانی در موقع کاشت نباید بیش از 5/0 سانتی متر باشد. مقدار بذر مورد نیاز برای هر هکتار زمین 4 تا 5 کیلوگرم است.
اوایل بهار (نیمه دوم اسفند) زمان مناسبی برای کاشت بذرها در خزانه هوای آزاد است بذرها در ردیفهایی به فاصله 10 سانیمتر و به عمق 5/0 سانتی متر کشت میشوند.
کاشت گل انگشتانه ارغوانی به وسیله بذر و به روش مستقیم و غیرمستقیم انجام میگیرد. برای افزایش قوه رویش گیاه بذر را 2 تا 3 روز در آب یا دمای 30 درجه سانتی گراد خیس می کنند.
کشت مستقیم : اواخر پائیز یا اوایل بهار (نیمه دوم اسفند) اقدام به کشت ردیفی در زمین اصلی می کنند در هر متر طولی باید 70 تا 80 عدد بذر قرار گیرد. پس از کشت بلافاصله باید زمین را آبیاری نمود.
کشت غیر مستقیم : اوایل بهار بذرها را در خزانه کشت می کنند. بافت خاک خزانه باید متوسط و غنی از ترکیبات هوموسی باشد آبیاری منظم سطح خزانه و وجین علفهای هرز ضرورت دارد. چون این گیاه دو ساله است وکشت غیر مستقیم هزینه زیادی دارد.لذا کشت مستقیم توصیه می شود.
رشد اولیه گل انگشتانه ارغوانی بسیار کند است و علفهای هرز در این مرحله زیاد می شود لذا مبارزه با علفهای هرز در طول رویش گیاه ضروری است قبل از کاشت از علف کش داکتال به مقدار 8 تا 10 کیلوگرم در هکتار می توان استفاده نمود. بعد از کاشت و قبل از رویش بذرها نیز از علف کش گراماکسون 8 درصد می توان استفاده کرد. در ضمن در طول رویش گیاه 2 تا 3 بار با کولتیواتور باید اقدام به وجین علفهای هرز نمود. برای مبارزه با آفات گیاه می توان از آفت کشهای مناسب مثل بی آی 58 استفاده کرد.
طبق نظر بعضی باید در سال دوم رویش و در مرحله گلدهی برگها را برداشت کرد. ولی بعضی معتقدند تفاوتی از نظر ماده موثره بین برگهای برداشت شده ی سال اول و دوم رویش وجود ندارد ولی تحقیقات نشان می دهد که برگهای طوقه ای سال اول از نظر گلیکوزید غنی تر از برگهای سال دوم است. پس از برداشت باید برگها را در دمای 80 درجه سانتی گراد خشک نمود. مقدار عملکرد برگ خشک 5/1 تا 2 تن در هکتار و مقدار بذر تولیدی 250 تا 300 کیلوگرم در هکتار می باشد.
این گیاه به حالت وحشی در ایران دیده نشده است ولی پرورش داده میشود. گونه موجود در ایران Digitalis nervosa Steud. Hochst است که در منطقه وسیعی از نواحی شمالی ،غربی و مرکزی ایران می روید.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
