کور گیاهی است که منشأ اصلی آن بعضی نواحی آسیا ذکر شده است. گیاهی است زیبا دارای شاخه های متعدد، پوشیده از کرک و به طول 1 تا 5/1 متر است از مشخصات آن اینست که انشعابات ساقه گیاه از یک ناحیه چوبی شده که در واقع قاعده ساقه به حساب می آید منشأ گرفته وضع غالباً گسترده بر روی زمین پیدا می کند. برگهای آن ساده، عاری از دندانه، به رنگ سبزروشن و دارای دو زائده خار مانند ( استیپول) در محل اتصال دمبرگ به ساقه است. گلهای درشت آن رنگ سفید مایل به گلی دارد.
در داخل پوشش گل این گیاه تعداد فراوانی پرچم دراز وجود دارد که مجموعاً ظاهری بسیار زیبا به گل می بخشد. میوه آن در قسمت انتهایی یک زائده دراز ( نهنج) بوجود می آید، که بیضوی، گوشتدار و در آغاز به رنگ سبزروشن است ولی بتدریج مایل به قرمز می گردد.
در این روش دانه ها را قبلاً در یک زمین آماده زیاد در ظروف گلی طشتک مانند کاشته و سپس گیاه جوان حاصل را با رعایت فاصله متناسب به محل دیگر و یا در ظروف گلی دیگر منتقل می کنند و در انتها در سومین بهار که گیاه رشد کافی و ریشه مناسب بدست آورد آنها را در زمین اصلی میکارند.
در قلمه زدن باید قلمه ها را از شاخه سه ساله و سالم که به طول 25 سانتی متر باشند تهیه نمود و سپس آنها را در زمین آماده جای داده و پس از آماده سازی مقدماتی در بهار به زمین اصلی منتقل کرد. در زمین زراعتی که گیاه معمولاً در سال اول گل می دهد باید ساقه آنرا از مجاور سطح زمین قطع کرد تا بعداً از محل اطراف آن شاخه های قوی و سالم ظاهر گردد و با رشد تدریجی آنها گیاهی قابل بهره برداری در سال پنجم یا ششم به دست آید.
درانتقال گیاه جوان و ریشه دار به زمین اصلی باید همواره در نظر داشت که زمین زراعتی باید قبلاً به عمق 60 تا 70 سانتی متر شخم زده شود و آماده برای انتقال باشد. بعلاوه باید طوری کاشته شوند که فاصله هر گیاه از تمام جهات با گیاه دیگر حداقل 2 متر باشد. ضمناً باید دقت شود که 2 تا 3 ریشه اصلی، گوشتدار و سالم گیاه بخوبی به حالت گسترده در خاک باقی بماند و از خاک نرم پوشیده گردد.
پس از اتمام کاشت گیاه ریشه دار در زمین زراعتی از عملیات بعدی که باید مورد توجه قرار گیرد آنست که مدتی پس از آغاز رشد گیاهان ساقه هوایی آنها را از ناحیه مجاور سطح زمین قطع کنند و ناحیه ریشه را به ضخامت 2 تا 3 سانتی متر از خاک نرم مجدداً بپوشانند.
درتابستان 2 تا 3 بار عملیات اصلاحی درزمین انجام می دهند و در پائیز تا اواسط آبانماه مجدداً قطع دیگری در ساقه بعمل می آورند و این عمل را نیز قبیل از پیدایش نخستین سرما و یخبندان بنحوی انجام می دهد که گیاه دارای ساقه ای به طول 20-15 سانتی متر از سطح زمین باشد در اسفند- فروردین خاک اطراف سوش را کنار می زنند و قطع دیگری مجاور ناحیه سوش انجام می دهند بعداً شاخه هائی که دراطراف قاعده و ساقه جای دارد از آن جدا می سازند با این عمل در ناحیه سوش برجستگی پدید می آید که همه ساله پاجوش های متعدد از آن خارج می شود و هر یک به زودی به گل می نشیند و چون گلها منحصراً بر روی پاجوش های آن ظاهر می شود باید این عمل قطع ساقه و پوشاندن آن از خاک و غیره، همه ساله تکرار شود. عملیات اصلاحی و کندن علفهای هرزه باید همه ساله در فاصله اردیبهشت تا تیر ماه به دفعات صورت گیرد.
بعلاوه باید از سال دوم مرتباً به زمین کود داده شود و نوع کود هم باید طوری باشد که به کندی تجزیه حاصل نماید ( مانند بقایای شاخ، چرم، پوست، پشم و نظایر آنها).
جمع آوری تکمه های مولد گل ( بیشتر به مصارف تغذیه و داروئی می رسند) باید در هر 2 یا 3 روز یکبار صورت گیرد. اگر به زمین زراعتی خوب رسیدگی شود وعملیات مذکور دقیقاً انجام گیرد می توان 20 تا 30 سال از گیاه بهره برداری نمود.
این واریته درمناطق نیم خشک و خاتمه جنوبی جنگلهای خزر و در آذربایجان و دشت مغان، منچیل و همدان و لرستان، تهران، الموت وهمچنین در لرستان، فارس و خوزستان و سیستان انتشار دارد. در حسن آباد دشت نظیر تا 300 متر ارتفاع و در ارتفاعات ساری تا 1830 متر و در همدان تا 2000 متر ارتفاع از سطح دریا بالا می رود.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
