عموماً گیاهانی به صورت درختچه های کوچک به ارتفاع 2 تا 3 متر اند که به تفاوت در حاشیه جنگلها، بیشه ها، گودالها و اماکن نظیر آن یافت می شوند. برگهای آنها منقسم به 5 تا 7 برگچه بی کرک یا کرکدار و منتهی به استیپولهائی است که در برگهای شاخه های فوقانی ، فاقد ناحیه آزاد ولی در برگهای تحتانی ، دارای دو قسمت آزاد به حالت نسبتاً قائم است. گلهای آنها به رنگهای مختلف گلی، سفید، مایل به گلی یا سفید و دارای حالت منفرد و یا مجتمع به صورت گل آذین دیهیم است کاسبرگها و گلبرگهای این گیاهان مانند انواع دیگر گل سزخ ، در بالای برجستگی کوزه ای شکلی دیده می شود که درون آن برچه های متعدد جای دارند. پس از انجام عمل لقاح در گل، جدار برجستگی کوزه ای شکل ضخیم و قرمز رنگ شده ، مواد مختلف ذخیره می نماید و Cynorrhodon نامیده می شود. (نام Cynorrhodon به تفاوت به نهنج فرو رفته و کوزه ای شکل اطلاق می گردد). جدار داخلی قسمت کوزه ای شکل، دارای الیاف باریک، نازک و ابریشمی است و در آن فندقه های متعدد بیضوی زاویه دار و بسیار سخت جای دارد که میوه حقیقی گیاه اند.
این گیاه در سایه یا آفتاب می روید. خشکی را بخوبی تحمل می کند مناسب ترین خاک برای کشت نسترن کوهی خاکهایی با بافت متوسط و خاکهای سنگین حاوی مقادیر متوسطی مواد و عناصر غذایی
است.
این گیاه را در زمینهای زراعی پلا استفاده که امکان فرسایش آنها وجود دارد، می توان کشت کرد. تکثیر نسترن کوهی توسط بذر صورت می گیرد. پس از جمع آوری دانه های داخل میوه آنها را باید کشت کرد. دانه ها برای مدت نسبتاً طولانی قوه رویش مناسبتی دارند.
در اواسط شهریور اقدام به کاشت دانه ها در خزانه های مخصوص می کنند. فاصله بین ردیفها در خزانه 40 تا 60 سانتی متر مناسب می باشد. پس از آبیاری منظم و وجین علفهای هرز سطح خزانه ، در بهار سال آینده بذرها سبز می شوند و ارتفاع نهالها تا پائیز همان سال به 15 تا 20 سانتی متر و ضخامت ساقه به 5/0 تا 1 سانتی متر می رسد. فصل پائیز زمان مناسبی برای انتقال نهالها به زمین اصلی است. نهالها در ردیفهایی به فاصله سه تا چهار متر و فاصله دو بوته در طول ردیف 50 سانتی متر در زمین اصلی کشت می شوند. به منظور سهولت در برداشت میوه و استفاده از ماشین آلات کشاورزی نهالها را به صورت نواری می توان کشت کرد. گیاهان از رشد و نمو سریعی برخوردارند به طوری که مدتی پس از انتقال به زمین اصلی فاصله ردیف ها بر اثر رشد گیاهان بسته می شود.
قبل از انتقال نهالها به زمین اصلی ، مبارزه با علفهای هرز زمین ضرورت دارد. قبل از کشت می توان از علف کش هونگازین به مقدار پنج تا شش کیلوگرم در هکتار یا از علف کش سیمازین به صورت محلول پاشی استفاده کرد. برای مبارزه با علفهای هرز چند ساله از علف کش هونگازین و یا بوونیول به مقدار 10 تا 12 کیلوگرم در هکتار یا از علف کش رونستار به مقدار 8 تا 10 لیتر در هکتار می توان استفاده نمود. از بیماریهای قارچی این گیاه سفیدک پودری است که برای مبارزه با آن می توان از گل گوگرد و یا سایر قارچ کش های سولفوره استفاده کرد. دیگر بیماریهای گیاه. رنگ صورتی، گال ریشه می باشد.
زمان مناسب برای برداشت میوه هنگامی است که میوه ها سفت و به رنگ سرخ براق باشند. چنانچه میوه ها با سرما مواجه شوند یا این که میوه ها برای مدت بیشتری روی گیاه بمانند (با تأخیر برداشت شوند) قسمت گوشتی میوه نرم و به شکل خمیر در می آید. در این حالت میوه ها فاقد ویتامین C و فاقد ارزش دارویی هستند. برداشت میوه های نارس نیز مناسب نیست. زیرا این میوه ها مقادیر بسیار کمی ویتامین با خود دارند. پس از برداشت میوه ها را از قسمت طولی بریده و پس از خارج کردن دانه ها آنرا تمیز می کنند. میوه های تمیز شده را باید خشک و سپس به قطعات مناسبی تقسیم نمود. برای خشک کردن میوه باید از خشک کن الکتریکی در دمای 80 تا 90 درجه سانتی گراد استفاده کرد. در این حالت میوه ها رنگ طبیعی خود را حفظ کرده به رنگ سرخ مشاهده می شوند. مقدار عملکرد میوه 8 تا 10 تن در هکتار است نسبت میوه تازه به خشک دو به یک است.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
