انتقال پایتخت برزیل

شهر برازیلیا ، پایتخت جدید کشور برزیل ، در حدود سال 1960 بنیان گذاشته شد و به دنبال آن مرکز تصمیم‌گیری سیاسی ـ اداری کشور از شهر ریودوژانیرو به آن انتقال یافت. سابقه این فکر به اواسط قرن نوزدهم (1853) و مراحل بعدی آن به اوایل قرن بیستم باز می‌گردد. تا سال 1822 که برزیل از یوغ استعمار آزاد شد ، شهرهای برزیل عمدتاً مطابق طرح شهرهای پرتغالی و اسپانیایی طراحی می شد که از این به بعد اهداف مشخصی موجب ایجاد شهر برازیلیا شد.
اهداف اصلی ایجاد شهر برازیلیا و انتقال پایتخت به آن عمدتاً اهداف بومی و ملی بود که هیچ‌گونه ارتباطی به حل مسایل پایتخت قبلی یا ریودوژانیرو و یا تخفیف آن مسایل نداشت. اهم این اهداف عبارتند بودند از :
ایجاد زمینه‌های ملی توسعه اقتصادی ـ صنعتی .
تضمین امنیت ملی از طریق اعمال حاکمیت بر قلب آمازون و کل سرزمین برزیل.
تسهیل و تسریع زمینه های توسعه و نظارت در مناطق جنگلی و معدنی آمازون.
ایجاد شهرهای ماهیتاً برزیلی .
در روند شکل گیری شهر برازیلیا ، رئیس جمهور وقت (کوبیچک) در وهله اول قانون ایجاد شهر برازیلیا و انتقال پایتخت را به تصویب پارلمان رساند و سپس زیر نظر مستقیم خود شرکتی دولتی را به منظور پی گیری انجام مطالعات ، تأمین تدارکات اجرا و انجام عملیات انتقال پایتخت به نام نوواکپ ایجاد کرد که 51 درصد سرمایه اولیه آن از بودجه فدرال برازیلیا و 49 درصد باقی مانده از بودجه کل کشور تأمین گردید. مراحل مختلف مطالعات و اجرای شهر برازیلیا و انتقال پایتخت از این قرار بود :
مرحله اول : دوره مطالعه و طراحی (56 ـ 1954)
مرحله دوم : دوره ساخت و ساز (60 ـ 1956)
مرحله سوم : دوره اتمام مرحله اول و آغاز انتقال پایتخت (63 ـ 1960)
مرحله چهارم :‌ دوره تکمیل ساخت و ساز از 1963 تا به حال
در نهایت برازیلیا به اهداف خود از جمله تجدید عظمت و فرهنگ مردم برزیل نرسید و عملاً مبانی طراحی شهر به آفرینش شهری منجر شده است که ماهیتاً آمریکایی و فرزند اتومبیل سواری از آب در آمد. (شهیدی ، 1369)