ایمان مذهبی در انسان چه اثراتی دارد؟
خوش بینی
اثر ایمان مذهبی، از نظر بهجت‌زایی و انبساط آفرینی «خوش بینی» است، خوش بینی به جهان و خلقت و هستی. ایمان مذهبی از آن جهت که تلقی انسان را نسبت به جهان شکل خاص می دهد به این نحو که آفرینش را هدفدار و هدف را خیر و تکامل و سعادت معرفی می کند طبعاً دید انسان را نسبت به نظام کلی هستی و قوانین حاکم بر آن خوش بینانه می سازد_
وَ مَن اَعرٍض عَن ذِکری فَاِنََّ لَهُ مَعیشَه ضَنکاً (سوره طه آیه 124)
هر کس از توجه و یاد من رو برگرداند، زندگی ای تنگ و پر از فشار خواهد داشت.
روشندلی
دومین اثر ایمان مذهبی از نظر بهجت‌زایی و انبساط آفرینی «روشندلی» است. انسان همین که به حکم ایمان مذهبی جهان را به نور حق و حقیقت روشن دید، همین روشن بینی، فضای روح او را روشن می کند و در حکم چراغی می گردد که در درونش روشن شده باشد برخلاف یک فرد بی ایمان که جهان در نظرش پوچ است تاریک است، خالی از درک و بینش و روشنایی است.
امیدواری
سومین اثر ایمان مذهبی از نظر تولید بهجت و انبساط. «امیدواری» به نتیجه‌ی خوب تلاش خوب است. از نظر منطق مادی، جهان نسبت به مردمی که در راه صحیح و یا راه باطل، راه عدالت یا راه ظلم، راه درستی یا راه نادرستی می‌روند بی‌طرف و بی‌تفاوت است، نتیجه‌ی کارشان تنها به یک چیز بسته است: مقدار تلاش و بس .
ولی در منطق فرد با ایمان، جهان نسبت به تلاش این دو دسته بی‌طرف و بی‌تفاوت نیست، بلکه دستگاه آفرینش حامی مردمی است که در راه حق و حقیقت و درستی و عدالت و خیرخواهی تلاش می کنند
اِن تَنصُرُوا الله یَنصُرکُم (سوره محمد آیه 7).
اگر خدا را یاری کنید خداوند شما را یاری می کند.
اِن الله لا یُضیعُ اَجرَ المحُسنین (سوره توبه آیه 120)
اجر و پاداش نیکوکاران هرگز هدر نمی رود.
آرامش خاطر
چهارمین اثر ایمان مذهبی از نظر بهجت و انبساط، آرامش خاطر است. آنچه مایه‌ی سعادت انسان می گردد دو چیز است:
1- تلاش 2- اطمینان به شرایط محیط
و انسان های با ایمان وقتی به فعالیت می پردازند اطمینان دارند که تلاش آنها هرگز بیهوده و بی ثمر نیست.
لذت معنوی
یکی دیگر از آثار ایمان مذهبی از جنبه‌ی انبساط بخشی، برخورداری بیشتر از یک سلسله لذت‌هاست که لذت معنوی نامیده می‌شود.
انسان دو گونه لذت دارد یک نوع لذت‌هایی است که به یکی از حواس انسان تعلق دارد که در اثر برقراری نوعی ارتباط میان یک عضو از اعضاء با یکی از مواد خارجی حاصل می شود نوع دیگر، لذت‌هایی است که با عمق روح و وجدان آدمی مربوط است و به هیچ عضو خاص مربوط نیست و تحت تاثیر برقراری رابطه با یک ماده‌ی بیرونی حاصل نمی‌شود.
لذات معنوی، از لذات مادی، هم قوی‌ترند و هم دیرپاتر. ایمان حلاوتی دارد فوق همه حلاوتها.
لذت معنوی آنگاه مضاعف می شود که کارهایی از قبیل کسب علم، احسان، خدمت، موفقیت و پیروزی، از حس دینی ناشی گردد و برای خدا انجام شود و در قلمرو عبادت قرار گیرد.
ایمان مذهبی در انسان نیروی مقاومت می‌آفریند، تلخی‌ها را شیرین می‌گرداند. انسان با ایمان می‌داند هر چیزی در جهان حساب معینی دارد. قیافه
مرگ، در چشم فرد با ایمان با آنچه در چشم فرد بی‌ایمان می‌نماید، عوض می شود.
ضرورت ایمان مذهبی و نظر ویلیام جیمس
ضرورت ایمان مذهبی و نظر اریک فروم
