منو
 صفحه های تصادفی
حکومت کریم خان زند
سافیرین
کاربر:نغمه آذربویه
اقسام مرکب تام
دانیل هیلیس
معادلات دیفرانسیل
آکوستیک زیر آبی
پایگاه داده‌ها (داده‌گان
مار آبی زیتونی
کله ایستوگامی
 کاربر Online
301 کاربر online
 : نجوم
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline حسین خادم 4 ستاره ها ارسال ها: 1813   در :  پنج شنبه 11 اسفند 1384 [11:03 ]
  عاقبت دنیا چه خواهد شد؟
 

زمین، سیاره آبی رنگ ما، هنوز حدود پنج میلیارد سال دیگر به دور خورشید خواهد چرخید. آنگاه خورشید در آخرین روزهای عمر خودش همانند یک بادکنک کاملا باد کرده خواهد شد و به صورت یک ستاره عظیم و غول پیکر سرخ فام در خواهد آمد و دوسیاره داخلی منظومه خود، یعنی عطارد و زهره را فرو می بلعد. زمین تا یک هزار درجه سانتیگراد حرارت خواهد یافت.

تمام آثار حیات و زندگی، مدتها قبل از آن از بین رفته تمامی آب اقیانوسها بخار شده است. اینکه آیا سیاره ما نیز در مبارزه مرگ خورشید کاملا منهدم می شود یا نه؟ هنوز مشخص نیست. اما قطعا هیچ موجود زنده ای رویکره زمین شاهد مرگ خورشید نخواهد بود. با وجود این، مهلتی که به ما داده شده است، بسیار بسیار طولانی است و اگر بشریت تا پنج میلیون سال دیگر، روی این سیاره دوام بیاورد، خورشید هزار برابر این زمان به زندگی خود ادامه خواهد داد. اما تکلیف ساری نقاط دنیا، نظیر سیارات و ستاره های دیگری که در کهکشان راه شیری وجود دارند و حتی کهکشانهای دیگ چه خواهد بود؟!

امروزه باید این طور فرض کنیم، که عالم، تا ابد همچنان انبساط خواهد یافت. آنگاه در زمانی بسیار دور تمام ستارگان خاموش خواهند شد. دستگاههای منظومه ای و سیاره ای فرو خواهند پاشید. و کهکشانه ها به صورت سیاهچاله های عظیمی در هم پیچیده خواهند شد. در فرضیه های جدیدتری ادعا شده است که پس از حدود 3
10*6 سال پروتونها (که ما آنها را به عنوان سنگبناهای پایدار هسته می شناسیم) فرو خواهند پاشید. از این طریق نوترونها هم که قادر نیستند به تنهایی به زندگی ادامه دهند و همچنین تمام هسته اتمها، ستارگان و باقیمانده سیارات ناپدید می شوند. 3
10*6 سال البته زمانی بسیار طولانی و غیر قابل تصور است.

برای نمونه جالب است بدانید که اگر افسانه ای را چنینی تصور کنیم که هر 1000 سال یک بار، پرنده ای کوچک بیاید تا با منقار خود سنگریزه ای به وزن یک گرم را جدا کرده و با خود ببرد، در زمان 3^10*6 سال این پرنده خواهد توانست همه کره زمین را با خود ببرد. پس از دورانهای بسیار طولانی تر سیاهچاله ها نیز باید فرو بپاشند.

چیزی که اگر به ظاهر غیر قابل تصور است، اما با تحقیقات دانشمندان امکان پذیر می نماید. بنابراین در آینده ای بسیار دور، عملا دیگر هیچ ماده ای وجود نخواهد داشت. در آن زمان عالم رنگانگ ما به کهکشانه ها، ستارگان، سیاره ها و تمامی موجودات زنده خود، صحرایی از بین رفته و انباشته از تشعشعات خواهد بود.

  امتیاز: 0.00     
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline مجید آقاپور 4 ستاره ها ارسال ها: 1637   در :  شنبه 21 بهمن 1385 [07:43 ]
  عاقبت دنیا
 

گروهی از فیزیکدانان نظریه جدیدی را مطرح کرده‌اند که بر اساس آن جهان هستی فعلی در نهایت و در زمان مرگ خود از هم پاشیده شده و میلیاردها جهان دیگر از آن متولد می‌شوند. به گزارش سایت اینترنتی `نیوساینتیست`، برخی نظریات قدیمی‌تر در زمینه سرانجام جهان هستی بیان می‌کنند که جهان در نهایت در پی تاثیر نوعی از انرژی به نام `انرژی تاریک` از هم می‌پاشد و برخی نظریات دیگر نیز عنوان کرده‌اند که پس از نابودی جهان، مجددا یک انفجار بزرگ مشابه انفجار اولیه `بیگ بنگ` که جهان فعلی پس از آن خلق شده، رخ خواهد داد و جهان جدیدی ایجاد می‌شود که این فرایند مرگ و تولد جهان‌ها همچنان ادامه خواهد یافت.

هم‌اکنون فیزیکدانان دانشگاه `کارولینای شمالی` در `چپل هیل` آمریکا نظریه جدیدی را مطرح کرده‌اند که می‌تواند علت منظم بودن چیدمان تمامی ماده موجود در جهان در آغاز پیدایش جهان فعلی را توجیه کند. مشاهدات نجومی و تحقیقات انجام گرفته نشان می‌دهد ماده موجود در جهان هستی در آغاز پیدایش جهان بسیار منظم‌تر از وضعیت فعلی بوده و به اصطلاح `آنتروپی` یا بی‌نظمی کمتری داشته‌است اما با گذر زمان، میزان این بی‌نظمی افزایش یافته و این روند همچنان ادامه دارد. با توجه به میل ذاتی طبیعت به بی‌نظمی، این سوال همواره برای فیزیکدانان و اخترشناسان وجود داشته‌است که چرا پس از انفجار `بیگ بنگ` چیدمان ماده در جهان بسیار منظم بوده و جهان از آنتروپی کمی برخوردار بوده‌است.

هم‌اکنون محققان آمریکایی اعلام کرده‌اند پاسخ این سوال به نحوه پیدایش و نابودی جهان‌ها بازمی‌گردد. تحقیقات قبلی نشان داده‌است که `انرژی تاریک` در طول میلیاردها سال گذشته سبب گسترش ابعاد جهان هستی فعلی شده‌است. بر همین اساس، سرنوشت جهان هستی به رفتار `انرژی تاریک` در آینده بستگی خواهد داشت. اگر `انرژی تاریک` همچنان در آینده ابعاد جهان را گسترش دهد، جهان در نهایت در پی وقوع حادثه‌ای به نام `شکاف بزرگ` یا `بیگ ریپ` از هم خواهد پاشید.

به گفته فیزیکدانان این دانشگاه، میزان `انرژی تاریک` در آینده و با گذر زمان افزایش خواهد یافت و درنتیجه گسترش ابعاد جهان با شتاب فزاینده‌ای ادامه می‌یابد تا جایی‌که در نهایت `شکاف بزرگ` رخ می‌دهد. پس از `شکاف بزرگ`، جهان به اجزای کوچکتری تقسیم می‌شود که این اجزا با سرعتی بسیار بیشتر از سرعت نور، از یکدیگر دور می‌شوند. پس از این مرحله با کاهش چگالی انرژی تاریک، روند متلاشی شدن جهان متوقف می‌شود و از هر کدام از تکه‌های جهان قبلی که به شدت از یکدیگر دور شده‌اند، جهان جدیدی متولد می‌شود.

این بدان معناست که هر جهان جدید، تنها بخش بسیار کوچکی از همه ویژگی‌ها، از جمله `بی‌نظمی` یا آنتروپی موجود در جهان اولیه را به ارث می‌برد و در نتیجه چیدمان ماده در هر جهان جدید در لحظه تولد به دلیل برخورداری از آنتروپی کمتر، بسیار منظم خواهد بود، همانطور که مشاهدات نجومی نخستین مواد جهان فعلی با قدمت بیش از ‪ ۱۳‬میلیارد سال که تنها مدت اندکی پس از `بیگ بنگ` شکل گرفته‌اند، نشان‌دهنده `بی‌نظمی` بسیار کم در آنهاست.

به زبان ساده، هر جهان پس از تولد دارای بی‌نظمی اندک است، به مرور تحت تاثیر اثر انرژی تاریک، بی‌نظمی در آن افزایش می‌یابد و در نهایت متلاشی شده و جهان‌های جدیدی از آن حاصل می‌شود و همین سرنوشت برای هر کدام از آن جهان‌ها تکرار می‌شود. به گفته `پاول اشتانیهاردت` محقق فیزیک نجوم دانشگاه `پرینستون`، در آینده و به ویژه پس از پرتاب ماهواره `پلانک` آژانس فضایی اروپا در ژوئیه سال ‪ ۲۰۰۸‬برای مطالعه انرژی تاریک در جهان، با روشن شدن بیشتر چگالی و ابعاد انرژی تاریک، میزان صحت نظریه جدید محققان دانشگاه `کارولینای شمالی` مشخص خواهد شد.

گزارشی از این نظریه در شماره آینده نشریه `فیزیکال ری‌ویو لترز` (‪ (Physical Review letters‬منتشر می‌شود.

  امتیاز: 0.00     
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline مجید آقاپور 4 ستاره ها ارسال ها: 1637   در :  چهارشنبه 12 اردیبهشت 1386 [08:28 ]
  جهان به سوی تاریکی مطلق
 

نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد با گذر زمان ماده همچنان در جهان باقی خواهد ماند اما به مرور از میزان پرتوهای موجود در جهان کاسته می‌شود و دنیا به سوی تاریکی مطلق پیش می‌رود. به گزارش سایت اینترنتی `اسپیس.کام`، ابعاد جهان هستی هم اکنون در حال گسترش است و به دلیل وجود نوعی انرژی اسرارآمیز به نام `انرژی تاریک` سرعت این گسترش پیوسته در حال افزایش است و تحقیقات جدید نشان می‌دهد این گسترش ابعاد جهان در آینده سبب می‌شود انرژی پرتوهای نور موجود در جهان کاهش یابد و دنیا در خاموشی فرو رود.

در این مطالعه `لارنس کراوس` فیزیکدان دانشگاه `کیس وسترن ریزرو` و `رابرت شیرر` فیزیکدان دانشگاه `وندربیلت` توسط مدلهای ریاضی نشان دادند که در آینده بسیار دور، تمامی انواع پرتوهای الکترومغناطیسی شامل گرما، نور مریی و سایر انواع تابشها، با سرعتی بیش از سرعت خلق شدن در نتیجه تبدیل ماده به انرژی، نابود خواهند شد.

به عبارت دیگر، هر چند مولکولهای سازنده مواد با تجزیه به ذرات سازنده ماده، یعنی پروتونها، الکترونها و نوترونها، سبب آزادشدن این ذرات در فضا و پیدایش انواع مختلف پرتوها می‌شوند، اما در آینده سرعت نابودی پرتوها بیشتر از سرعت آزاد شدن این ذرات خواهد بود و در نهایت جهان از همه انواع پرتوهای الکترومغناطیسی تهی خواهد شد.

به گفته `کراوس`، دلیل اصلی پیدایش این وضعیت نیز اثر `انرژی تاریک` است که با احاطه کامل بر جهان سبب گسترش ابعاد جهان می‌شود و این وضعیت را پدید می‌آورد. نتایج این مطالعه مغایر نتایج تمامی مطالعاتی است که قبلا در این زمینه انجام گرفته است. پیش از این تصور می‌شد از آنجا که با گذشت چندین تریلیون سال، تمامی ماده جهان به انواع مختلف پرتوها تبدیل می‌شوند، در نهایت جهان خالی از ماده اما سرشار از انواع پرتوها خواهد بود.

`کراوس` افزود: تحقیقات جدید نشان داد آینده جهان متفاوت از تصورات قبلی خواهد بود. به گفته این فیزیکدان، در ابتدای عمر جهان هستی، دنیا سرشار از انواع پرتوهای الکترومغناطیسی بود و ماده کمی در آن حضور داشت، این درحالی است که هم اکنون ماده زیادی در جهان وجود دارد و پرتوهایی اندکی در جهان باقی مانده‌اند و در نهایت جهان تنها دارای ماده و خالی از پرتوها خواهد بود.

نتایج همین تحقیقات نشان می‌دهد که جهان آینده‌ای بسیار سرد خواهد داشت به طوری که تا ‪ ۱۰۰‬میلیارد سال دیگر، اثر انرژی تاریک سبب می‌شود ابعاد جهان همچنان بزرگتر شود و ستاره‌های موجود در کهکشانها با سرعتی حتی بالاتر از سرعت نور از یکدیگر دور شوند، این بدان معناست که چون سرعت دور شدن ستاره‌ها از یکدیگر بیشتر از سرعت نور خواهد بود بنابراین هیچ نوری از آنها به یکدیگر نمی‌رسد و ناظران احتمالی موجود در کره زمین در آن زمان دیگر قادر به مشاهده هیچ ستاره‌ای در آسمان نخواهند بود.

به گفته `کراوس`، در سالهای بسیار دور، منجمان دیگر قادر به مشاهده ستارگان و حقایقی نظیر گسترش ابعاد جهان نخواهند بود و به همین جهت این بسیار جالب است که ما در دورانی از عمر جهان زندگی می‌کنیم که می‌توانیم حقایق دنیا را درک کنیم. از لحظه آغاز جهان تاکنون حدود ‪ ۱۴‬میلیارد سال از عمر جهان گذشته است. گزارشی از این مطالعه در شماره ‪ ۲۵‬آوریل نسخه اینترنتی نشریه `فیزیکال ری ویو دی` (‪ (Physical Review D‬منتشر شده است.

  • ایرنا

  امتیاز: 0.00