منو
 صفحه های تصادفی
کارخانه هواپیماسازی شانگهای
بیماری پوسیدگی پیاز و سیر
Dysprosium
اندازه گیری نیروی اصطکاک
پرورش زنبور عسل
کاربر:مهدیار نوید
اسم
مقالات جدید نجوم
شلیل
آخرین خطبه امام علی علیه السلام
 کاربر Online
335 کاربر online
 : نجوم
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline مجید آقاپور 4 ستاره ها ارسال ها: 1637   در :  دوشنبه 08 اسفند 1384 [06:32 ]
  برادر خراب کار خورشید
 

سلام

مدتهاست که این پرسش که آیا خورشید ما یک برادر نوزاد دارد یا نه، ذهن اخترشناسان را به خود مشغول کرده است. با تحقیقات جدید، به مدارک قانع کننده ای دست یافته اند که نشان می دهد این مساله صحت دارد. اما دانشمندان گمان می کنند که بجای برادری دوست داشتنی، با چیزی سر و کار دارند که در فواصل زمانی منظم به ایجاد خرابکاری در منظومه شمسی می پردازد و حتی ممکن است مرگ دایناسورها را نیز باعث شده باشد.

جرم مذکور که "نمسیس" نام دارد (و نام خود را از الهه عذاب یونانیان گرفته است)، ستاره ای تاریک است که بیشتر احتمال داده میشود کوتوله ای قهوه ای باشد که هرگز نتوانسته جرم کافی برای نور افشانی را جمع آوری کند. این ستاره که نمی توان مشاهده اش کرد، در حالی در تاریکی های فضا به سوختن خاموش خود ادامه می دهد که فاصله اش تا خورشید، 25 هزار بار بیشتر از فاصله زمین تا خورشید است.

گروهی تحقیقاتی به رهبری جان ماتس، استاد فیزیک دانشگاه لوئیزیانا، پس از بررسی 82 ستاره دنباله دار متعلق به ابر اورت (ابری از ستارگان دنباله دار که در آنسوی پلوتو گرداگرد منظومه شمسی را فرا گرفته است)، نسبت به حضور آن هشدار داده ، شکل مدارهای ستاره های دنباله دار مذکور را تنها میتوان براساس کشش گرانشی جرمی توضیح داد که چندین برابر بزرگتر از مشتری و در ورای منظومه شمسی قرار گرفته است.

مطالعه دیگری که پیش از این در مورد سنگ های ماه که با سفینه آپولو 14 به زمین آورده شده بودند انجام شده بود، کارهای گروه ماتس را تایید می کند. سرپرست گروهی که مطالعات مذکور را به عهده داشت، ریچارد مولر ، استاد فزیک دانشگاه کالیفرنیا بود. وی دریافت که گودالهای ماه ، در نتیجه بمباران منظم توسط ستارگان دنباله دار فضای خارج ایجاد نشده اند، بلکه بمباران ها ناپیوسته بوده اند و بین آنها، دوره های آرامش وجود داشته است. مولر نتیجه گیری کرد که الگوی مذکور در نتیجه مدار نمسیس به وجود آمده است.

مولر و دیگران گمان می کنند که یک دور گردش نمسیس به دور خورشید، 26 میلیون سال طول می کشد. مطالعات پیشین که در مورد انقراض های دسته جمعی روی زمین (از جمله دایناسورها) صورت گرفته اند نشان می دهند که وقایع مذکور در فاصله های زمانی 26 میلیون ساله روی داده اند. بنابراین، ما آنقدر دلیل داریم که بر اساس آنها، نمسیس را عامل این انقراض ها بدانیم. خوشبختانه، قرار نیست گذر این جرم خرابکار تا 134 میلیون سال دیگر به این طرف ها بیفتد!


  امتیاز: 0.00