بزرگترین دگرگونی ظاهری در سطح زمین به 65 میلیون سال پیش تعلق دارد. دایناسورها که مدتهای بس طولانی بدون رقیب بر زمین تسلط داشتند، تن به مرگ دادند و جای خویش را به موجودات تقریبا با شعورتر و چابکتری سپردند. از نظر مقیاس زمانی، نابودی دایناسورها به طور ناگهانی رخ داده است. البته این بدان معنی نیست که نابودی جانوران مزبور در عرض یک شب روی داده باشد، بلکه این حادثه در مقیاس زمان خیلی سریع بوده است.
راستی چه انگیزه ای به نابودی این جانوران انجامیده است؟ با ملاحظه این که این رویداد منحصر به گروه دایناسورها نبوده است بنابراین می توان پذیرفت که در محیط زیست و شرایط کره زمین باید تغییر قابل ملاحظه ای پدید آمده باشد.
از جمله گمانهای متداول این است که احتمالا زمین ناگهان از سیارکی به قطر چند کیلومتر کسب حرارت کرده و به طور غیر عادی گرم و داغ شده باشد. بدیهی است در پی برخورد سیارکی به قطر چند کیلومتر با زمین علاوه بر سانحه و ویرانی مهیب، دگرگونیها و تغییراتی را در موقعیت و شرایط اقلیمی و زیستی زمین نیز باعث می گردد و احتمالا دایناسورها که از نظر جثه دست و پا گیر و از بابت نیروی مغزی موجودات فقیر و ناتوانی بوده اند به انطباق خویش با شرایط جدید موفق نگردیده اند و راه مرگ و نابودی را به ناچار برگزیده اند. از جمله دلایلی که بر این گمان نیرو می بخشد این است که ثابت گردیده که پاره ای از سنگهای آسمانی که حدود 65 میلیون سال پیش به زمین سقوط کرده اند مقداری گاز ایریدیم با خود به همراه آورده اند که تا آن زمان در کره زمین گازی بس نادر محسوب می گردیده.
عکس پیدا نشد
با وجود این که تغییرات آرام و متناوب اقلیمی ولو با انگیزه برخورد سیارکان با زمین برای دایناسورها کشنده بود ولی گمانها و نظرات دیگری مانند کمبود مواد غذایی به دلیل پسروی دریا و خشکیدن پایاب هایی که شرایط مناسبی برای زندگی دایناسورها ایجاد می کرده اند نیز می تواند مورد قبول قرار گیرد. شاید هم پیدایش پرندگان و پستانداران و مشارکت در غذای آنها نیز یکی دیگر از انگیزه های نابودی دایناسورها به شمار آید.
همان طوری که دیدیم درباره مرگ دایناسورها گمانهای گوناگونی موجود است که هنوز هیچ کدام محقق نگردیده و جز گمان جایی برای خود باز نکرده اند.
امتیاز: 1.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
براساس جدیدترین مطالعات محققان دانشگاه میسوری- کلمبیا، دایناسورها حدود 65 میلیون سال پیش در اثر برخورد یک شهاب سنگ منقرض شدند.
این محققان تنها به یک لایه که مربوط به برخورد شهاب سنگ است دست یافته اند. این لایه دقیقا در سطحی است که موجودات دریایی همزمان با دایناسورها در آن می زیسته اند. آنها هیچ مدرکی از بالا یا پایین این سطح که دال بر برخورد شهاب سنگ های دیگری باشد، بدست نیاورده اند.
دایناسورها و برخی دیگر از گونه های موجودات زنده روی زمین، حدودا 65 ملیون سال قبل از بین رفتند. برخی از دانشمندان برخوردیک شهاب سنگ در شبه جزیره یوکاتان، مکزیک امروزی، را دلیل این انقراض می دانند در حالی که گروهی دیگر از دانشمندان برخورد بیش از یک شهاب سنگ و نیز فشارهای حاصل از آنها را دلیل این انقراض می دانند. براساس جدیدترین مطالعات انجام شده توسط یکی از محققان دانشگاه میسوری- کلمبیا، تنها یک شهاب سنگ علت این انقراض است.
کن مکلئود استاد علوم زمین دانشگاه میسوری و یکی از محققین بررسی این مسئله، می گوید: ` نمونه های که ما بررسی می کنیم از مناطقی برداشته شده اند که از تاثیر مستقیم شهاب سنگ در امن مانده اند. به عنوان مثال ریزش هایی که در اثر برخورد بوجود آمده اند و می توانند نتایج را تغییر دهند. ما تنها به یک لایه که مربوط به برخورد شهاب سنگ است برخورده ایم که دقیقا در سطحی است که پلانکتون های دریایی که همزمان با دایناسورهای جوان بوده اند، قرار دارد. ما هیچ مدرک ژئوشیمیایی یا رسوب گذاری از بالا یا پایین این سطح نداریم`.
مکلئود و همکارانش رسوبات بجای مانده در محل بیرون زدگی `دمرارا` در اقیانوس اطلس را ، که در شمال شرقی امریکای جنوبی قرار دارد و تنها 4500 کیلومتر از برخورد شهاب سنگ در شبه جزیره یوکاتان فاصله دارد، بررسی کرده اند.
مناطق دیگر، دور و نزدیک نسبت به دهانه برخورد، هم مورد بررسی قرار گرفته اند ولی کمتر محلی دارای شرایطی مانند این منطقه است. تفسیر نمونه های نزدیک به دهانه برخورد به علت امواج ، زمین لرزه و ریزش هایی که در اثر برخورد بوجود آمده اند و باعث رسوب گذاری مجدد شده اند مشکل است. همچنین نمونه های دور از دهانه برخورد به علت این که شامل باقی مانده های کمتری از برخورد را می شوند نمی توانند تاریخچه کاملی در فاصله ای که دایناسورها منقرض شده اند، نشان دهند. بنابراین قابل اطمینان ترین نمونه ها برای بررسی انقراض دسته جمعی دایناسورها، نمونه هایی هستند که در محل بیرون زدگی `دمرارا` قرار گرفته اند.
مکلئود می گوید:` نمونه هایی که ما در دست داریم گیج کننده نبوده و مانند نمونه هایی هستند که در کتابهای درسی دیده می شوند. پیچیدگی های رسوبی و فسیلی جزئی بوده است و نشانی از وجود برخوردها یا فشارهای دیگری که منجر به جابجایی مواد شوند، وجود ندارد.
برخورد شهاب سنگ در شبه جزیره یوکاتان احتمالا باعث ایجاد زمین لرزه ها و سونامی های متعددی شده است. غبار ایجاد شده در اثر برخورد وارد جو شده و جلوی نور خورشید را گرفته و سبب از بین رفتن گیاهان که منبع تغذیه جانوران بوده اند ، شده است. درجه حرارت احتمالا بطور قابل توجهی در سراسر زمین کاهش یافته است و قبل از این که در قرن بعدی دوباره افزایش یابد، آتشی سریع و بی سابقه و نیز باران های اسیدی باعث از بین بردن موجودات زنده شده است. مکلئود و بسیاری از دانشمندان معتقدند عواملی از این قبیل باعث انقراض سریع بسیاری از گونه های حیات بر روی زمین شده اند. برخی دیگر بر این عقیده اند که بیش از یک برخورد سبب این انقراض شده است و برخورد شهاب سنگ در شبه جزیره یوکاتان را 300000 سال قبل از این انقراض کامل می دانند.
در این تحقیق دانا ویتلی از دانشگاه مینسوتا، برایان هوبر از موزه تاریخ طبیعی اسمیتسونین و کریستین کوبر از دانشگاه وین با مکلئود همکاری کرده اند. این تحقیق در بخش `جراید` پژوهشنامه انجمن زمین شناسی امریکا به چاپ رسیده است. سرمایه لازم برای این تحقیق را برنامه حمایت علوم امریکا، موسسه علوم طبیعی امریکا و موسسه علوم وین تامین کرده است. نمونه ها از پایه شماره 207 `برنامه حفر اقیانوس` برداشته شده اند.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
برخورد یک شهاب آسمانى عظیم الجثه به زمین در 65 میلیون سال پیش
دانشمندان با ارائه تئورى هاى متناقض جدیدى از برخورد یک شهاب آسمانى عظیم الجثه به زمین در 65 میلیون سال پیش که منجر به از بین رفتن دایناسورها و بسیارى از گونه هاى جانداران شده، خبر دادند.یک تیم تحقیقاتى از دانشگاه میسورى کلمبیا با آزمایش روى رسوبات سنگى به دست آمده از پنج قسمت مختلف اعماق اقیانوس اطلس از نظریه انقراض گروهى جانداران به وسیله یک شهاب آسمانى بزرگ و حجیم حمایت کردند.دانشمندان معتقدند: یک شهاب آسمانى به عرض تقریبى 6 مایل 5/65 میلیون سال پیش در اواخر دوران کرتاسه با زمین برخورد کرده است. تاثیر این برخورد بروز فاجعه زیست محیطى در سراسر جهان بوده به طورى که مقادیر زیادى صخره و گرد و غبار را در آسمان پخش کرده، تسونامى هاى بزرگى را خلق کرده، مواد آتش زاى بسیارى را تولید کرده و سال ها زمین را در تاریکى فرو برده است.در جریان این برخورد دایناسورها که 160 میلیون سال بر زمین حکمرانى کرده بودند، محکوم به فنا شدند. همچنین خزندگان دریایى و هوایى، صدف هاى دریایى و بسیارى از گونه هاى پلانکتون هاى دریایى از بین رفتند. پرندگان نیز صدمات زیادى دیدند اما زنده ماندند. در این بین پستانداران جان سالم به در بردند و سرانجام حاکمیت زمین را از آن خود ساختند.بنا بر گزارش رویترز، دانشمندان 26 سال پیش یک رشته اریدیوم - فلزى نادر در زمین اما رایج در سنگ هاى آسمانى - یافتند که قدمت آن به اواخر دوران کرتاسه باز مى گشت و از آن زمان به بعد نظریه برخورد سنگ فضایى بزرگ به زمین شدت گرفت. همچنین اکتشاف دهانه آتشفشان Chicxulub مربوط به همان دوره از سوى دانشمندان به عنوان عامل از بین بردن بسیارى از جانداران در نظر گرفته شد.اما گروهى از محققان دانشگاه `پرینستون` تئورى جنجالى دیگرى را ارائه دادند مبنى بر اینکه آتشفشان Chicxulub در واقع قبل از نابودى دایناسورها رخ داده و بدین ترتیب عامل انقراض گروهى این جانداران نبوده است.این دانشمندان اظهار داشتند: تکه هاى بزرگ صخره هاى فضایى به زمین برخورد کرده و به زندگى دایناسورها پایان داده است. هر یک از نمونه هاى سنگ هاى آسمانى یافت شده در نزدیکى دهانه آتشفشان مذکور احتمالا تحت تاثیر وقایعى چون زلزله و رانش زمین قرار گرفته است
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
فسیل یک دایناسور عظیم‌الجثه در شهر تروئل اسپانیا کشف شد تا وجود این موجود را در ۱۴۵میلیون سال پیش در اروپا ثابت کند.
روزنامه ال‌پاییس چاپ مادرید روز جمعه نوشت: فسیل‌های قبلی در آفریقا و آمریکا کشف شده بود اما این یافته جدید نشان می‌دهد که دایناسورها در اروپا نیز زندگی می‌کردند. وزن این نوع دایناسور که توریاسائوروس ریودونسیس نامیده شده است بیش از ۵۰تن بوده و طول آن به ۳۶متر می‌رسیده است.
مجله ساینس گزارش داد که دانشمندان با تحقیقات انجام شده از سال ۲۰۰۳در منطقه تروئل در شرق اسپانیا، وجود جامعه‌ای با ۲۰۰دایناسور از این نوع را اعلام کردند که یک هزار متر بالاتر از سطح آب دریا می‌زیستند. استخوان‌های بازوی این جانور، ۱/۷۹متر و ناخن‌هایش نیز ۳۰سانتیمتر بود. دیرینه‌شناسان می‌گویند که این نوع دایناسور، گیاهخوار بوده و بصورت گروهی زندگی می‌کرده، تولید مثل آنان نیز از راه تخم‌گذاری بوده است و این نوع دایناسورها بصورت چهار دست و پا راه می‌رفتند. گردن و دم این حیوان از نوع بلند بود و در انتهای گردن، یک سر کوچک متناسب با اندام بدن قرار داشت.
بر اساس این گزارش، تحقیقات توسط بنیاد مشترک دیرینه شناسی تروئل- دینوپولیس در منطقه همچنان ادامه دارد. دانشمندان همچنین موفق شده‌اند چند تخم جدید دایناسور را در جنوب استان آراگون در شمال اسپانیا بیابند و امیدوارند که بتوانند بقایای دیگر این نوع جانور عظیم را که تاکنون منحصر بفرد بوده است بدست آورند. پیشتر، بقایای نوع آراگوسائوروس که از دایناسورهای ۱۸متری که در آراگون زندگی می‌کردند نیز کشف شده بود.
این نوع دایناسور نیز ۱۲۵میلیون سال پیش زندگی می‌کرد و از نوع گیاهخوار بود.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 107
ارسال ها: 1813
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!