محققان دانشگاه ایلینوبر و مینسوتای آمریکا رسانایی حرارتی نانوذرات طلای روکش داده شده توسط پلیمرها را بررسی کردند. این محققان دریافتند افزایش یک حلال، باعث ورم و آماس روکش پلیمری شده ، که به طور غیر منتظرهای میزان رسانایی حرارتی لایه روکش را افزایش میدهد. نانوذرات فلزی ، به ویژه نانوذرات طلا عوامل حرارتی هدفمندی هستند که کاربردهای فراوانی در درمانهای پزشکی و دارورسانی دارند و با دقت بسیار بالایی دارای اثرات حرارتی در ابعاد زیرسلولی میباشند.
زنبینجی از دانشگاه ایلی نویز میگوید: روش ما راههای کمی و جدیدی برای مطالعة اثرات شیمی و ساختارسطح بر انتقال حرارت در مقیاسنانو بین سطح مایع - جامد ارائه میکند و میتوان ازحرارت و نانوذرات فلزی برای درمانهای پزشکی استفاده کرد. این گروه از لیزر برای گرم کردن نانوذرات و اندازهگیری تغییرات جذب نوری ایجاد شده توسط حرارت استفاده کردند. همچنین این علائم سرعت سرد شدن نانوذرات را نیز نشان میدهد. این ذرات از هستههای طلا با قطر 30 نانومتر که با لایة شیشهای پلیاستایرن و یک لایه خارجیتر پلیاکریلات تشکیل میشوند و هدایت گرمایی آنها در یک محلول آبی اندازهگیری شده است.
افزایش حلالهای آلی مانند تتراهیدروفوران (THF) یا N وN- دیمتیلفرمامید ، باعث آماس و ورم روکش پلیمری شده و میزان هدایت گرمایی آنها دو برابر و سرعت سرد شدن هستههای طلا نیز دوبرابر میشود. محققان میگویند، افزایش رسانایی در روکش پلیمری نمیتواند به طور مستقیم به نفوذ حلال در پوسته یا به افزایش نظم در رشتههای پلیاستایرن وابسته باشد. همچنین این محققان تأکید میکنند محاسبات تئوری رسانایی گرمایی در سیستمهای نانومقیاس اگر مبتنی بر ویژگیهای حرارتی مواد تودهای باشد نمیتواند به طور مطمئن قابل قبول باشد.
نانوذرات فلزی روشهای زیادی برای پروب کردن انتقال حرارتی نانومقیاس دارند اما محدودیتهایی در سنتز آنها و مشکلاتی جهت پایدارسازی آنها وجود دارد، به عنوان مثال تهیه سطوح آبگریز به وسیله نانوذرات در آب بسیار مشکل میباشد.
این گروه صفحات نازک قطبی طراحی کردهاند که با انعطافپذیری بیشتر و کنترل سطوح آن ، میتوانند برای مطالعات انتقال حرارت در بین سطوح جامد- مایع در مقیاس نانو بکار روند. این محققان نتایج کار خود را در Nano Letters به چاپ رساندهاند.
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!