بشر از دیر باز دانسته است که شتر می‌تواند بدون غذا مسافتهای طولانی را در صحرا بپیماید. در طی قرنها چنین تصور می‌شد که کوهان شتر محل ذخیره آب و غذاست. اما بعدها دانشمندان پی بردند که کوهان شتر محل ذخیره آب نیست بلکه به نحوی در ذخیره آب شرکت دارد و آن به این نحو است که در مواقعی که گیاه سبز در صحرا یافت می‌شود شتر می‌تواند چندین ماه بدون نوشیدن آب سر کند.
ولی در فصلهای خشک که گیاه در بیابان یافت نمی‌شود و غذای کافی در دسترس حیوان قرار ندارد کوهانش شروع به کوچک شدن می‌کند و چربی آن مصرف می‌شود. در هنگام مصرف چربی هیدروژن آزاد می‌شود. هیدروژن آزاد شده با اکسیژن که از راه تنفس وارد بدن شتر می‌شود ترکیب می‌گردد و آب تولید می‌شود و بدین ترتیب شتر آب مورد نیاز خود را بدست می‌آورد. به ازای سوختن هر 100 گرم چربی ، 107 گرم آب تولید می‌شود.
ارسال ها: 1188
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!