نور خورشید علاوه بر نور مرئی دارای فوتونهای فرابنفش (UV) نیز می‌باشد که این فوتونهای نامرئی بسیار پرانرژی هستند و وقتی به پوست برخورد می‌کنند، سبب آفتاب سوختگی (در کوتاه مدت) و سرطان و یا پیری زودرس (در بلند مدت) می‌گردند. این پرتوها باعث ایجاد رادیکالهای آزاد می‌شوند و همچنین می‌توانند مستقیما به DNA آسیب برسانند.
پژوهشها نشان می‌دهد که رادیکالهای ایجاد شده با پیری زودرس و نارسایی‌های ایمنی شناختی مرتبطند. کرم ضد آفتاب مانند یک جلیقه ضد گلوله در برابر این پرتوها عمل می‌کند و مانع رسیدن فوتونهای UV به پوست می‌شود. این کار به دو صورت انجام می‌شود:
پراکندگی نور : در این فرایند به دلیل وجود کریستالهای رنگدانه‌ای موجود در کرم ، تابش UV بازتابیده می‌شود. این رنگدانه معمولا TiO2 یا ZnO است.
جذب نور : در این روش با استفاده از ماده‌ای که طیف جذب آن در محدوده فرابنفش قرار دارد،تا حد امکان از میزان ورود پرتو UV به بدن کاسته می‌شود. این ماده معمولا پار آمینو بنزوئیک اسید (PABA) است.
برای دستیابی به بازده بهتر کرم ، یک ضد آفتاب باید مقادیر کافی از عوامل محافظ را داشته باشد و آنها را در فرورفتگیها و برجستگیهای پوست پخش کند.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 55
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!