براستی در اندیشه مذهبی ، تا چه حدی ما اجازه داریم که سؤال بپرسیم ؟
آیا قبول داریم که پرسیدن به معنای بدیهی نداستن است و
این یعنی تردید کردن
یا ...
مگر نمی گویند که در ذات خداوند نیاندیشید .
پس
در اندیشه شیعی فکر کردن محدود شده است .
آیا چنین است ؟
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
ناشناس
در : دوشنبه 27 تیر 1384 [11:22 ]
>تا کجا پرسیدن خوب است ؟
در فرهنگ اسلامی رعایت چند نکته محوری در طرح سوال، اهمیت دارد:
1- حسن السوال؛ یعنی سوال خوب کردن؛ یعنی از موارد خوب پرسیدن.
2- طرح سوال به صورت خوب و زیبا و صحیح و منطقی.
3- پرسیدن برای فهم؛ نه برای لجبازی و آزمودن طرف مقابل و رسوا کردن مخاطب.
4- پرسیدن از کارشناس و کسی که حقیقتا می داند.
با این ترتیب:
درباره خداوند نیز می توان پرسید؛ اما به شرط داشتن ظرفیت و ظرفیت سازی و زمینه سازی برای دریافت پاسخ. اگر در معارف دینی از اندیشه در باب ذات الهی نهی شده است، به دلیل این است که وادی ذات خداوند وادیی نیست که بتوان با اندیشه و عقل ناقص و فهم محدود بشری به آن وارد شد. از این رو عمل نکردن به این توصیه، رهاوردهای مخرب و منفی بسیاری دارد. (چنانچه تاریخ فکر و اندیشه به ما نشان می دهد.)
رو مجرد شو مجرد را ببین...
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 62
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!