جان دالتون،شیمیدان ،که به خاطر تئوری اتمی شهرت دارد، مبتلا به کور رنگی بود. وی معتقد بود که مایع زجاجیه ی چشمانش ( مایعی که کره ی چشم را در پشت عدسی ها پر می کند ) بر خلاف مایع بی رنگ موجود در چشمان طبیعی، آبی کمرنگ می باشد.
وی پیشنهاد نمود که بعد از مرگش، چشمانش را در آورند و رنگ مایع زجاجیه ی آن را تعیین نمایند. به آرزوی وی احترام گذاشته شد، روز بعد از مرگ دالتون در ماه جولای 1844 " ژوزف رانسوم " چشمان او را درآورد و دریافت که مایع زجاجیه ی آن کاملا" بی رنگ می باشد. رانسوم همانند بسیاری از دانشمندان دیگر مایل به دور انداختن نمونه ها نبود.
وی چشمان دالتون را در یک محل حفاظت شده قرار داد و تا اواسط دهه ی 1990 در آن محل باقی ماند، تا در این زمان بیولوژیستهای مولکولی انگلستان، نمونه ی کوچکی از این شبکیه ی 150 ساله را برداشته و DNA آن را استخراج نمودند.
با استفاده از اطلاعات موجود در مورد توالی های ژنی " اپسین " رنگدانه های نوریقرمزو سبز، این محققین توالی های مربوطه را تکثیر داده و مشخص نمودند که دالتون ژن اپسین رنگدانه ی نوری قرمز را داشته، ولی فاقد ژن اپسین رنگدانه ی نوری سبز بوده است.
150 سال بعد از مرگ دالتون، آزمایشی که خودش با فرض علت کور رنگی چشمانش آغاز نموده بود، بالاخره به پایان رسید.
امتیاز: 1.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!