به عنوان یک ایرانی که به ایرانی بودن خود افتخار می کنم (حب الوطن من الایمان)، همیشه این سوال برایم مطرح بوده، که چرا ایران در دوران ظاهرا پر شکوه امپراطوریهای کهن ایران، مانند کشورهائی چون یونان، مصر، چین و تمدن های بین النهرین، موجد علم و دانش نبوده و فقط با قدرت نظامی و سلطه بر کشورهای دیگر، از منابع مادی و دانش آنها استفاده کرده، که اگر این موضوع قابل افتخار باشد، خونریزان مغول پرافتخارترین حاکمان تاریخند.
چرا در دوران پس از امپراطوریهای بزرگ ایرانی، دانشمندان بزرگ بسیاری از این خطه برخاسته اند، ولی در دوران پر از شکوه و عظمت پیش از آن، نامی از دانشمندی ایرانی در تاریخ دیده نشده ولی در همان دوران و پیش از آن در یونان فلاسفه و ریاضیدانان بزرگی به ظهور می رسند، یا هندیان اعداد را اختراع می کنند و .... . چرا ایرانیان حتی خطی مخصوص به خود ندارند و خط آنها نیز با تغییراتی برگرفته از خط همسایگان مغلوب آنها می باشد؟
چرا در حالیکه تمدنهائی با هفت هزار سال قدمت در این سرزمین (ایران یا هر چیز دیگری که نامیده شود)، وجود داشته اند، تمام توجه دانشمندان و تاریخ نگاران که تقریبا تمام آنها غربی و اکثرا یهودی بوده‌اند فقط معطوف به حدود 2500 سال پیش به این سو می باشد؟
مقاله کامل از دیدگاهی نو و جالب به این سوالات پاسخ داده، که هر ایرانی غیر متعصب را به تفکر وا می دارد. از این رو قسمتی از مقاله را در انجمن قرار دادم، تا شاید متخصصین امر و صاحب نظران، نظری علمی (و نه جدلی) ارائه دهند.
با توجه به موارد ذکر شده، نیازی به پاسخگوئی و یا اظهار نظر مستقیم در مورد یکایک موارد پاسخ ارائه شده نمی بینم. والسلام.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 473
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!