نیروها تعیین کنندة بر هم کنش‌های ماده‌اند. بیشتر نیروها، مانند اصطکاک، بنیادی نیستند بلکه محصول اثر جمعی اجسام در پاسخ به نیروهای بنیادی‌ترند. در حال حاضر ما تنها چهار نیروی بنیادی را می‌شناسیم.
دو تا از این‌ها، گرانش و الکترومغناطیس، چون نمودهای بزرگ مقیاس دارند زودتر شناخته شدند. دوتای دیگر، نیروهای قوی و ضعیف، تازه پس از کاوش ماده در سطح زیر اتمی بود که نمایان شدند. ممکن است با کاوش ماده در محدوده‌های کوچک‌تر، نیروهای بنیادی دیگری هم آشکار شوند. در واقع هر تلاشی برای اتحاد نیروهای شناخته شده در فاصله‌های کوتاه، در قالب به اصطلاح نظریه‌های وحدت بزرگ (GUT)، مستلزم وجود برخی نیروهای اضافی است.
نظریة نیروی قوی که حاکی از همبستگی کوارک‌ها با یکدیگر برای تشکیل پروتون، نوترون، و دیگر ذره‌های با بر هم کنش قوی (هادرون‌ها) است، کرومودینامیک کوانتومی (QCD) نامیده می‌شود. برهم کنش‌های الکتروضعیف با نظریه‌ای توصیف می‌شوند که در سال‌های دهة 1960 به همت شلدون لي گلاشو، محمد عبدالسلام و استون واینبرگ ساخته شد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 2228
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!