این شتاب دهنده در سال 1957 میلادی/ ۱۳۳ ۶ شمسی ساخته شد. پس از این بیش از ده سالی در صندوق ماند. اواخر دهۀ
1340 ، در سا لهای 49 - 1348 به همت آقای دکتر صمد فرخی نصب آن آغاز شد. ایشان استاد گروه فیزیک در دانشگاه تهران
بودند. این شتا بدهنده، شتاب دهندۀ الکترواستاتیک از نوع واندوگراف است، یعنی تسمه ای در داخل آن حرکت می کند که
بار الکتریکی را روی گنبد می آورد و به تدریج پتانسیل این گنبد بالا می رود. زیر این گنبد و در اختلاف پتانسیل زیاد یون هایی
را درست می کنیم. سپس این ذرات، در لوله ای که سر دیگرش به پتانسیل صفر وصل است سرعت می گیرند و از آن خارج
می شوند. حداکثر پتانسیل این ماشین، سه میلیون ولت است.
ذرات مختلفی در این دستگاه شتاب می دهیم: پروتون یعنی هستۀ اتم هیدروژن، دوتریم یعنی هستۀ اتم هیدروژن سنگین و
هلیوم. اخیراً نیتروژن هم اضافه شده است که تا این انرژی یعنی تا سه میلیون الکترون ولت می توانیم به آن ها شتاب بدهیم.
آنچه در بالا خوانديد بخشي از مصاحبه مجله فيزيك روز با آقاي دكتر لامعي است. توصيه مي كنيم داستان كامل را با دانلود فايل زير دنبال كنيد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!