دوگانگی موج-ذره ایدهای است که در آن یک شی کوانتومی قادر است شبیه یک موج رفتار کند. اما اگر سعی کنیم موقعیت این جسم را تعیین کنیم٬ رفتار موجی آن ناپدید میشود. این رفتار به سادگی در آزمایش دوشکافی قابل رویت است. در این آزمایش به عنوان مثال تکالکترونها تکبهتک به سوی صفحهای که دوشکاف دارد شلیک میشوند. این ذرات در پشت شکافها همانطور که از ذرات کلاسیکی نیز انتظار میرود٬ انباشته میشوند. اما این انباشتگی٬ در یک الگوی نواری (چنانکه برای تداخل امواج انتظار میرود) مشاهده میشود. اگر به شکل پنهانی بخواهیم به شکافها نگاهی بیاندازیم تا ببینیم ذره از کدام شکاف عبور میکند٬ الگوی تداخلی از بین میرود.
اصل عدم قطعیتِ کوانتومی ایدهای است که بر اساس آن پی بردن به جفتکمیتهای معینی درمورد یک ذرهی کوانتومی و به شکل همزمان غیرممکن است. به عنوان مثال هرچه موقعیت یک اتم با دقت بیشتری مشخص شود٬ به همان اندازه از دقت اندازهگیری سرعت آن کاسته میشود. این محدودیتی است که در اصل در «قابلیت شناخت» طبیعت نهفته است و ارتباطی به مهارت اندازهگیری ندارد.
فیزیک کوانتوم میگوید ذرات میتوانند همچون امواج رفتار کنند و برعکس. اکنون پژوهشگران نشان دادهاند که این «دوگانگی موج-ذره» به سادگی یک لباس مبدل بر اصل عدم قطعیتِ کوانتومی است.
دوگانگی موج-ذره و عدم قطعیت مفاهیمی بینادین در فیزیک کوانتوم ازاوایل دههی ۱۹۰۰ بودهاند. به بیان کولز (پسادکترا در موسسهی محاسبات کوانتومی در واترلوی کانادا): «تنها یک حس خوب ما را به این سو کشاند که بایستی ارتباطی بین این دو وجود داشته باشد».
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!