یک کاربرد مهم پرتوزایی در تعیین سن نمونههای باستان شناختی یا زمین شناختی اسست. اگر جسمی در هنگام تشکیل دارای هستههای پرتوزا باشد، آنگاه واپاشی این هستهها علامتی از گذشت زمان نظیر یک ساعت است، یعنی نیمی از هستههای فروپاشی کرد.
در طی هر نیمه عمر ، اگر نیمه عمر معلوم باشد، اندازهگیری تعداد هستههای موجود در امروز نسبت به تعداد موجود اولیه میتواند عمر نمونه را به دست دهد. از این رو یک روش برای تعیین عمر عبارت است از مقایسة فعالیت موجود با فعالیت اولیه. روش دقیقتر عباررت است از تعیین تعداد هستههای پرتوزای موجود با طیفسنج جرمی.
فعالیت موجود در نمونه را میتوان اندازهگیری کرد، ولی چگونه امکان دارد که بدانیم فعالیت اولیه، شاید در هزاران سال قبل، چقدر بوده است؟ روشهای عمرسنجی پرتوزا مستلزم فرضهای معینی است که برآورد فعالیت اولیه را امکانپذیر میکند.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!