كوازارها، سياهچالههاي بسيار پرجرم با درخشندگي و انرژي فوق العاده هستند كه در هستهي كهكشانهاي دوردست قرار گرفتهاند و در دورترين نقاط از جهانِ قابل مشاهده يافت ميشوند. اگرچه به نظر ميرسد هر كوازار طيف اپتيكي متمايزي داشته باشد، اما همهي آنها با ويژگيهاي فيزيكي مشابه ديده ميشوند. در واقع، اين موجودات غول پيكر به ميزان حيرت آوري در ويژگيهاي فيزيكي شان كه بيشتر قابل سنجش است، قاعده مند هستند و روندي كه بيش از 20 سال پيش كشف شد ( منظور «رشته اصلي» كوازارها است) را تبعيت ميكنند.
توزيع گرافيكي از 20000 كوازار
سياهچالههايي كه در مركز كوازارها قرار گرفتهاند، هيچ نوري ساطع نميكنند. اغلب نور مرئي كه ما از كوازارها مشاهده ميكنيم، به صورت طيف پيوسته از مادهي درون ديسكِ برافزايشي ِ گرم در اطراف سياهچاله ساطع ميشود و يك مجموعه گسسته از خطوط نيز از ابرهاي گاز يونيده در همسايگي سياهچاله تابش ميشوند.
خطوط تابشي، اطلاعات كليدي در مورد همسايگي كوازارها آشكار ميكنند، در واقع شدت متغير خط تابشي به مشخصههاي ميدان تابشي ِ ديسك بستگي دارد. تصور ميشود كه بسياري از اين ويژگيهاي طيفي به صورت روشمندي مرتبط هستند و اين ايده را ايجاد ميكند كه يك پارامتر فيزيكي مشترك قادر به استخراج تمامي آنها است. در خشندگي ادينگتون (بيشينه درخشندگي يك جسم ستارهگون هنگامي ايجاد ميشود كه نيروي تابشي رو به خارج و نيروي گرانشي رو به داخل در تعادل باشند.) پيش از اين به عنوان گردانندهي تغيير در طيف كوازار مورد نظر بوده است.
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!