ایزاک نیوتون عقیده داشت که زمان مطلق است. زمانِ مطلق بدین معنی است که بازة زمانی بین دو رویداد برای تمام ناظرهای لَختی که نسبت به یکدیگر در حرکت‌اند، یکی است. چون زمان به وسیلة ساعت اندازه‌گیری می‌شود، زمان مطلق این معنی را نیز می‌دهد که تمام ساعت‌ها زمان را با آهنگ یکسانی ثبت می‌کنند. چنین نگرشی به زمان مسلَماً با تجربه‌های روزانة ما مطابقت دارد.
با این همه در سال 1905، خیلی پیش از آن که گواهی تجربی علیه زمان مطلق به دست آید، آلبرت اینشتین کشف کرد که زمان مطلق با اصل موضوع‌های نظریة جدید نسبیت خاص او سازگار نیست. این اصل موضوع‌ها عبارت‌اند از: اصل نسبیت و اصل ثابت بودن سرعت نور. اصل نسبیت بیان می‌کند که با هیچ آزمایش فیزیکی نمی‌توان سکون را از حرکت یکنواخت تمیز داد. اصل ثابت سرعت نور بیان می‌دارد که نور نسبت به تمام ناظرهای لخت (یا بدون شتاب)، که نسبت به یکدیگر در حرکت یکنواخت هستند، سرعت یکسان دارد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 2228
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!