بيشتر خازنها بين صفحههاي رساناي خود داراي مادهاي عايق يا ديالكتريك هستند. در يك نوع خازن متداول از نوارهاي درازي از برگههاي آلومينيومي استفاده ميشود كه توسط نوارهايي از ورقهي پلاستيكي نوعي بسپار به نام ميلار از هم جدا شدهاند. ساندويچي از اين مادهها به دور خود پيچيده شده و قطعهاي ساخته ميشود كه ميتواند در يك بستهبندي كوچك ظرفيتي برابر چند ميكروفاراد بهدست دهد (شكل زیر).
قراردادن ديالكتريك جامد بين صفحههاي خازن سه كار را انجام ميدهد. نخست مشكل مكانيكي نگه داشتن دو ورقهي فلزي بزرگ در فاصلهي بسيار كوچك از هم را بدون آن كه تماس واقعي بين آنها برقرار شود حل ميكند.
دوم آن كه استفاده از ديالكتريك اختلاف پتانسيل بيشينهي ممكن بين صفحههاي خازن را افزايش ميدهد. هر مادهي نارسانايي تحت تأثير ميدان الكتريكي به اندازهي كافي قوي يك يونيدگي جزئي بهدست ميآورد كه رسانش در درون آن را امكانپذير ميكند. اين پديده را فرو ريزش ديالكتريكي مينامند. بسياري از مادههاي ديالكتريك ميتوانند در مقايسه با هوا ميدانهاي الكتريكي قويتري را بدون فرو ريزش تحمل كنند. بنابراين بهرهگيري از ديالكتريك اجازه ميدهد كه خازن اختلاف پتانسيل بالاتر V را نگه دارد و در نتيجه مقدار بيشتري بار و انرژي ذخيره كند.
سوم آن كه ظرفيت يك خازن با ابعاد معلوم در صورت وجود مادهي ديالكتريك بين صفحههاي آن بيش از وقتي است كه در آن جا خلأ داشته باشيم. اين اثر را ميتوانيم به كمك يك الكترومتر حساس نمايش دهيم، الكترومتر ابزاري است كه بي آنكه اجازهي شارش بار قابل ملاحظهاي از يك رسانا به رساناي ديگر را بدهد، اختلاف پتانسيل بين آنها را اندازه ميگيرد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!