اگر زاویه ساعتی خورشید معیار اندازه گیری زمان باشد، هر محل بسته به طول جغرافیائیش، زمان خاص خود را دارد که زمان متوسط محلی نامیده می شود. وقتی در گرینویچ ظهر است، در مکانی واقع در 15 درجه شرقی از گرینویچ زمان محلی بعد از ظهر است و در نقطه ای که 30 درجه غربی واقع است، زمان محلی صبح است. برای سهولت در کار تبدیل ساعتهای مختلف، بنا به قراردادی بین المللی، زمین به 24 قاچ یکسان تقسیم شده است و زمان در تمام نقاط هر قاچ یکسان اختیار می شود. عرض هر قاچ یک ساعت یا 15 درجه است. به این قاچها، قاچهای ساعتی گفته می شود. شکل(1) قاچهای ساعتی را نشان می دهد. اولین قاچ ساعتی بین طول جغرافیایی 7.5 غربی تا 7.5درجه شرقی یعنی در دو طرف نصف النهار مبدأ واقع شده است. تمامی ساکنان این ناحیه از زمان جهانی استفاده می کنند. ناحیه دوم بین طول جغرافیایی 7.5 تا 22.5 درجه شرقی قرار دارد. ساکنان این ناحیه ساعتهای خود را یک ساعت جلوتر از زمان جهانی تنظیم می کنند. به همین ترتیب ساکنان طول جغرافیایی 7.5 تا 22.5 درجه غربی یک ساعت عقب تر از زمان جهانی هستند. این زمان قراردادی را زمان یا ساعت رسمی گویند. کشور ایران بین ناحیه سوم و چهارم است و بنا به قرار داد ساعت رسمی ایران 3.5 ساعت جلوتر از زمان جهانی است
3.5 + زمان جهانی= ساعت رسمی ایران
در فصل بهار و تابستان برای استفاده بیشتر از نور روز و صرفه جویی در مصرف برق ساعت رسمی ایران یک ساعت جلو کشیده می شود و اختلاف آن با زمان جهانی در بهار و تابستان 4.5 ساعت است. در ابتدای پاییز مجدداً زمان رسمی با زمان جهانی تنظیم می شود. کشورهایی چون روسیه و اندونزی در چند قاچ ساعتی گسترده شده و چند ساعت رسمی دارند.
.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1615
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!