یکی از عوامل شایع اختلال دید در کودکان و بزرگسالان «تنبلی چشم» است.
هر اختلالی که موجب عدم تشکیل تصویر شفاف در شبکیه شود منجر به تنبلی چشم می‌شود.
افتادگی پلک، کدر شدن لنز، قرنیه و عدسی چشم، ایجاد توده پلکی و آب مروارید از جمله علائم انسداد در مسیر بینایی است.
عیوب انکساری که شامل دوربینی، نزدیک‌بینی و آستیگماتیسم است بیشتر منجر به بروز تنبلی چشم می‌شود.
عوامل ایجاد کننده تنبلی چشم ممکن است ارثی باشد، انحراف چشمی نیز یکی دیگر از علل بروز تنبلی چشم است که بیشتر با انحراف یک چشم همراه است و در نهایت منجر به دوبینی و تنبلی چشم فرد می‌شود.
تنبلی در یک چشم بیشتر شایع است و این امر در کودکان منجر به تاخیر در درمان می‌شود زیرا کودک برای مشاهده، چشم سالم خود را به کار می‌گیرد. غربالگری چشم در سنین سه تا پنج سال انجام می‌شود و درمان تنبلی چشم در صورت عبور از سن هفت سالگی، دشوار می‌شود.
درمان: تنبلی چشم در دهه اول زندگی رخ می‌دهد که قبل از پنج سالگی با ارزیابی دید و قدرت تمرکز چشم توسط چشم پزشک تشخیص داده می‌شود.
در مواردی که علت بیماری، عیوب انکساری است در صورت تشخیص به موقع، تنبلی چشم با استفاده از عینک اصلاح می‌شود.
راه درمان تنبلی چشم در صورتی که به علت وجود انحراف در یک چشم باشد، بستن چشم سالم است.
مدت زمان بسته بودن چشم به سن و شدت تنبلی چشم کودک بستگی دارد و ممکن است در موارد پیشرفته نیاز باشد که چشم در تمام طول روز بسته باشد.
امکان عود تنبلی چشم قبل از سن 10 سالگی وجود دارد که با بستن چشم می‌توان از بازگشت آن جلوگیری کرد.
درمان تنبلی چشم در سنین پایین‌تر از پنج سال موفقیت‌آمیز است.
در صورتی که تنبلی چشم در دهه اول زندگی درمان نشود کم‌بینایی فرد ادامه پیدا می‌کند، زیرا رشد سیستم بینایی در مغز متوقف می‌شود و قابلیت تکمیل و ترمیم چشم را از دست می‌دهد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1819
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!