جرمی که در سال 2010 کشف شد و به یک ستاره دنباله دار شباهت داشت در واقع سیارکی بود که با یک صخره دیگر در فضا برخورد مستقیم داشته است. به خاطر الگوی اسرار آمیزش و دنباله بلند غبارش، این سیارک صدایی مثل وزوز کردن از خود تولید می کند. این سیارک که P/2010 A2 (LINEAR) نام دارد، در کمربند سیارکها، بین مریخ و مشتری قرار داشته و توسط تلسکوپ هابل و رصدخانه های زمینی مورد مطالعه قرار گرفته است. اما در طول زمان، دنباله غبار آن آنقدر بزرگ شده است که از دید بیشتر رصدخانه ها، کل این جرم دیگر در میدان دیدشان جا نمی گیرد.
رایادو راجاگوپال می گوید: `ما شاهد مرگ یک سیارک هستیم. ما می دانیم در گذشته این اتفاق برای ده ها سیارک افتاده اما این اولین باری است که ما آن را از نزدیک می بینیم.`
به کمک دوربین میدان دید گسترده جدید تلسکوپ 3.5 متری WIYN، راجاگوپال و تیمش کشف کردند که سیارک عجیب P/2010 A2 دارای دنباله ای بلندتر از چیزی است که تصور می شد. طول این دنباله یک میلیون کیلومتر یعنی تقریباً سه برابر فاصله زمین تا ماه است.
راجاگوپال می گوید: `با گذشت سه و نیم سال از اختلال اولیه و تقریباً یک دور گردش کامل به دور خورشید، دنباله هنوز قابل رویت بوده و وسیعتر می شود. یکی از دلایل بلند بودنش، فشار تابش و گرانش است که آن را گسترش می دهد. این دنباله به تدریج رشد کرده و به دایره البروج می رسد.`
او می گوید تهیه عکس از تمام دنباله می تواند به تعیین جرم دنباله غبار و همچنین تشخیص اندازه ذرات غبار کمک کند.
گمان می شود برخورد سیارکها اتفاقی عادی باشد که غبار را به منظومه خورشیدی و احتمالاً دیگر منظومه های سیاره ای تزریق می کنند. اینکه چقدر غبار تولید می شود و برخوردها هر چند وقت اتفاق می افتند هنوز روشن نیست. اما رصد P/2010 A2 به اخترشناسان بری مدل کردن این پدیده کمک می کند.
این دنباله در نهایت به مدار زمین می رسد و وقتی زمین از میان آن بگذرد شاهد بارش شهابی خواهیم بود.
ترجمه شده از: Universetoday
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1615
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!