تحقیقات جدید در دانشگاه یورک، بینش تازه ای درباره زندگی و مرگ سیاه چاله ها در اختیار دانشمندان قرار داد. یافته های دانشمندان، پارادوکس دیوار آتش را رد کرد. دیوار آتش که در سال 2012 مطرح شد جامعه فیزیک را متعجب کرد چون پیش گویی های آن درباره سیاه چاله های بزرگ با نظریه نسبیت عام انشتین در تضاد بود. این نتایج پیشنهاد می کردند وقتی کسی به درون یک سیاه چاله سقوط می کند در هنگام عبور از افق رویداد (Event horizon) آن با یک دیوار آتش برخورد کرده و می سوزد.
حالا پروفسور سم برانستین و دکتر استفانو پیراندولا آتش را خاموش کردند. بینش اصلی از مکانیک کوانتوم، وجود درهم تنیدگی شبه واری در سراسر افق رویداد یک سیاه چاله است.
پروفسور برانستین می گوید: `مکانیک کوانتوم نشان می دهد درهم تنیدگی می تواند در سراسر افق رویداد، میان ذراتی که درون و بیرون سیاه چاله قرار دارند وجود داشته باشد. اما با محو شدن این درهم تنیدگی، سدی از ذرات پر انرژی به نام دیوار آتش در اطراف افق سیاه چاله به وجود خواهد آمد.`
`ما اولین کسانی هستیم که ضرورت وجود در هم تنیدگی در سراسر همه افق های رویداد سیاه چاله ها را نشان می دهیم و به بررسی این موضوع می پردازیم که با افزایش سن سیاه چاله چه اتفاقاتی می افتد. هر چه در هم تنیدگی بیشتر باشد پرده (دیوار آتش) دیرتر تشکیل می شود. اما اگر درهم تنیدگی به حد نهایت باشد دیوار آتش هرگز تشکیل نمی شود.`
استیون هاوکینگ اولین کسی بود که جریان اطلاعات در سیاه چاله ها را مطرح کرد و استدلال کرد که با افزایش سنشان، سیاه چاله ها باید اطلاعات همه چیزهایی که بلعیده اند را ذخیره کنند. پروفسور برانستین اضافه می کند: `نتایجی که ما به دست آورده ایم نه تنها از نظریه نسبیت عام حمایت می کند، بلکه به نظریه اطلاعات کوانتومی نیز به عنوان یک ابزار قدرتمند برای کشف رازهای جهان، اشاره می کند. `
ترجمه شده از سایت: Sciencedaily
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!