عبور سیاره ناهید از مقابل خورشید- قسمت هشتم: حرکت به سوی اندونزی و برنامه ریزی مقدمات
سفر علمی من به اندونزی در روز 14 خرداد شروع شد. گروه رصدی از دانشگاه باندونگ در روز 15 خرداد ساعت 30/13 عصر با تجهیزات از باندونگ به مانادو پرواز داشتند. یک هفته قبل از مسافرت قرار بود که من روز 14 خرداد به باندونگ برسم و سپس به همراه گروه رصدی دانشگاه باندونگ به مانادو سفر کنم. ولی بلیط را 48 ساعت قبل از پرواز تهیه کردم و بلیط روز مورد نظرم تمام شده بود به همین دلیل ساعت 30/15 عصر روز 15 خرداد به جاکارتا رسیدم. بنابر این، گروه رصدی 3 ساعت زودتر از من به سوی مانادو پرواز کرده بودند. اما مشکل بلیط من به مانادو برای همان روز حل شده بود زیرا دکتر کنجایا برای ساعت 30/18 عصر همان روز یک بلیط از جاکارتا به مانادو رزرو کرده بود و تصویر آن را برایم ایمیل کرده بود. بنابر این پس از ورود به جاکارتا از فرودگاه خارج نشدم و از بخش بین اللملی فرودگاه به بخش پروازهای داخلی رفتم و منتظر ساعت پرواز ماندم. ساعت 30/18 به سمت جزیره مانادو پرواز کردم . سه ساعت و نیم تا مانادو با هواپیما راه بود. مانادو در شمال شرقی جاکارتا قرار دارد و تقریباً در روی خط استوا واقع است. در واقع مانادو در N= 01:27 شمالی و E= 124:49 شرقی قرار دارد. در حالی که جاکارتا در زیر خط استوا در N= -06:08 جنوبی و E= 106:45 شرقی قرار دارد. نکته ای جالب در مورد مانادو وجود دارد و آن مربوط به اختلاف ساعت آن با جاکارتا است. اختلاف طول جغرافیایی بین جاکارتا و مانادو تقریبا 18 درجه است و چون هر 15 درجه یک ساعت اختلاف در طول جغرافیایی است بنابر این این دو شهر از نظر زمانی یک ساعت با هم اختلاف ساعت دارند. در واقع کشور اندونزی به خاطر کشیدگی در طول جغرافیایی دارای سه ساعت زمانی است. اگر در غرب جاکارتا ساعت 12 ظهر باشد، در جاکارتا ساعت 13 و در مانادو ساعت 14 است و مسافران هنگام مسافرت از شهری به شهر دیگر بایستی ساعت خود را با مکان جدید تغییر دهند در حالی که در تمام کشور ما فقط یک زمان وجود دارد. هنگام ورود به سالن فرودگاه مانادو در این فکر بودم که امشب را به یک هتل بروم و سپس با موبایل دکتر کنجایا تماس بگیرم. بعد برداشتن چمدان و خروج از سالن به ناگهان دکتر کنجایا را دیدم که منتظر بود از سالن خارج شوم. بسیار خوشحال و هیجان زده شدم زیرا از سال 88 و المپیاد جهانی در تهران، دیگر وی را ندیده بودم. با وی به هتل رفتیم و با اینکه دیر وقت بود، ولی کارهای قبل از رصد را مرور کردیم. دکتر کنجایا به من گفت که با پرواز خود، یک دستگاه تلسکوپ ویکسن با قطر آیینه 20 سانتیمتر را به مانادو آورده است. البته در مانادو یک رصد خانه با یک تلسکوپ بسیار خوب وجود داشت ولی گروهی از محققین در آنجا به رصد عبور سیاره ناهید می‌پرداختند. بنابر این تلسکوپ را به مانادو آورده بود و یکی از دانشجویان وی نیز در این رصد شرکت داشت. اولین برنامه فردای ما، رفتن به دانشگاه مانادو و نصب قطعات تلسکوپ و گرفتن تصویر بود تا چنانچه در اثر حمل و نقل، تنظیمات تلسکوپ به هم خورده باشد، مجدداً تنظیمات انجام شود. بعد از آن نصب فیلتر و گرفتن تصویر از خورشید و عکاسی بود. بعد از تست کامل تلسکوپ انتقال آن به پشت بام ساختمان دانشکده ریاضی بود و باید طی فردا شب تلسکوپ کاملاً قطبی تنظیم می‌شد. کاری که در تهران بسیار آسان است ولی در آنجا کمی سخت است زیرا در تهران ارتفاع ستاره قطبی 35 درجه بالای افق است و به راحتی قابل دید است در حالی که در مانادو ارتفاع ستاره قطبی تقریبا یک درجه از سطح افق بالاتر است. با این وضعیت کمترین ارتفاع طبیعی مانند کوه یا ساختمان در سمت شمال، ستاره قطبی را از دید خارج می‌کرد. البته برای تنظیم قطبی کردن تلسکوپ در نیم کره جنوبی راه‌های وی‍‍ژه‌ای است ولی به هر حال امیدوار بودم که بتوانم ستاره قطبی را در جهت دریا ببینم زیرا در آن صورت تنظیم تلسکوپ و قطبی کردن کار زیادی نداشت. البته در هر صورت نیز، با توجه به عبور سیاره ناهید و گرفتن فیلم و عکاسی و زمان سنجی، باید در طول شب کار عکاسی را انجام می‌دادیم و چند جرم را می‌گرفتیم تا از تنظیم کامل قطبی بودن تلسکوپ مطمئن می‌شدیم. و امیدوار بودم که این مقدمات به بهترین وجه انجام شود.
غلامحسین رستگارنسب
دبیر انجمن نجوم سایت رشد
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1615
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!