دموکریت، ذره ی بنیادی جهان یا مادة المواد عالم را اتم تصور کرد. او معتقد بود که هر ماده از ذره‌های بسیار کوچک و غیر قابل تقسیم به نام اتم تشکیل شده است. این فرضیه بیش از دو هزار سال مورد قبول بود تا آن که در اواخر قرن نوزدهم، معلوم شد که اتم تجزیه پذیر است و ذره کوچکتری به نام الکترون می‌تواند از اتم صادر شود. پس از آن معلوم شد که علاوه بر الکترون، هر اتم شامل پروتون و نوترون است.
از سال 1933 مطالعات ذرات درون اتم وارد مرحله تازه ای شد و تا کنون حدود 200 ذره، کوچکتر از اتم شناخته شده است. نام برخی از این ذرات عبارت اند از: فوتون، لپتون‌ها (الکترون، نوترینو، موئون ...)، مزون‌ها (مزون پی، مزون کا،...) باریون‌ها ( پروتون، نوترون، هیپرون).
علاوه بر این ذره ها، نظریه ی کوانتومی وجود پاد ذره یا پاد ماده را پیش بینی کرد. پاد یا ضد هر ذره ی بنیادی معین باردار، دارای جرمی برابر با جرم آن ذره و باری برابر و ناهمنام با بار آن ذره است. از ترکیب هر ذره با پاد ذره ی خود (مانند ترکیب الکترون و پوزیترون، که پاد الکترون است) فوتون حاصل می‌شود. مطالعه ی ذرات درون اتمی و بررسی خواص و آثار متقابل آن‌ها بر یکدیگر، موضوع فیزیک ذرات بنیادی است.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 2228
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!