هنگامی که ماه در حرکت به دور زمین در زاویه 90 درجه یا 270 درجه نسبت به مقارنه قرار می گیرد، بین دو حالت صفر و 180 درجه که در قسمت قبل گفته شد، می باشد( صفر درجه مقارنه، و 180 درجه ماه کامل یا بدر). در واقع ماه در زاویه 90 درجه، در جایی از فضا قرار گرفته است که ما، همیشه نیمی از بخش روشن ماه را می بینیم و همچنین نیمی از بخش تاریک ماه را نیز به دلیل نرسیدن نور خورشید به آنجا، نمی بینیم. در این هنگام نیمی از بخش روشن ماه برای ما شکل D را می سازد، اما نیمی دیگر که باید بخشی تاریک ماه را بسازد تا شکل دایره ماه کامل شود، هیچگاه دیده نمی شود. وقتی ماه در این حالت قرار می گیرد(شکل D )، به آن تربیع اول می گوییم. ماه از مقارنه تا بدر با شکلهای مختلفی از اهله رو به رشد، همراه است. بعد از تربیع اول، شکل D حالت محدب افزاینده را به خود می گیرد تا هنگامی که به شکل دایره کامل یا بدر می رسد. از این هنگام شکل ماه حالت محدب کاهنده را دارد تا موقعی که به شکل q برسد که برعکس شکل D است. در این موقع زاویه ماه به دور زمین 270 درجه است. این حالت به تربیع دوم یا تربیع آخر معروف است و از آن به بعد، ماه به سمت هلال آخر ماه، پیش می رود و هر روز باریک تر می شود تا هنگامی که، آخرین هلال ماه کهنه دیده شود و گاهی هم به دلیل خیلی نازک بودن هلال، هلال دیده نمی شود و سپس ماه وارد محاق می شود.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1615
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!