در حال حاضر کمی بیش از 10% از انرژی مورد نیاز بشر از طریق سوخت های هسته ای تامین می شود. در یک راکتور هسته ای، انرژی گرمایی از طریق شکافت هسته ی بعضی از اتم های سنگین مانند اورانیم یا توریوم ایجاد می شود.
در واکنش شکافت هسته ی اتم های اورانیم و توریوم بر اثر واکنش با نوترون، به دو یا چند هسته ی سبک تر، شکافته می شوند و گرمای زیادی ازاد می کنند. با این انرژی گرمایی می توان اب را به جوش اورد، در این صورت می توان بخار حاصل را از روش متداول برای به راه انداختن توربین و تولید برق به کار برد.
شکافت کامل kg 1 اورانیم، گرمایی معادل با سوختن سه میلیون کیلوگیرم زغال سنگ آزاد می کند. همچنین راکتور های هسته ای،الاینده هایی چون کربن دی اکسید و گوگرد دی اکسید تولید نمی کنند.
بر اثر واکنش های هسته ای در یک راکتور،پسماندهای خطرناکی تولید می شود که به شدت پرتوزا هستند و برای سلامتی انسان و هر موجود زنده ی دیگر زیان بارند.
به همین جهت نیروگاهای هسته ای باید به دقت طراحی و ساخته شوند تا این پسماند های پرتوزا را محصور نگه دارند. افزون بر این، هنگامی که سوخت راکتور های هسته ای مصرف شد، زباله ها پرتوزای باقی مانده به جای ایمنی برده شوند و برای صد سال و تا وقتی که خاصیت پرتو زایی ان ها کاملا ازبین برود،نگه داری شوند.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 2228
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!