در سال 1911، فیزیکدان هلندی کامرلینگ اونز کشف کرد که مقاومت الکتریکی جیوه در دماهای زیر حدود 269- درجه‌ی سلسیوس کاملاً ناپدید می‌شود (شکل زیر). اثر ابررسانایی اهمیت بالقوه زیادی در فناوری دارد، زیرا حامل‌های بار می‌توانند بدون اتلاف انرژی به صورت انرژی گرمایی، درون یک رسانای ابررسانا شارش یابند. مثلاً جریان‌های ایجاد شده در یک حلقه‌ی ابررسانا برای سال‌ها پا بر جا می‌مانند، بی آن‌که تضعیف شوند.
تا پیش از سال 1968 میلادی، پیشرفت فناوری ابررسانایی به دلیل هزینه‌ی بالای ایجاد دماهای فوق العاده کم، متوقف مانده بود. ولی در این سال، مواد سرامیکی جدیدی کشف شد که در دماهایی که به میزان قابل توجه‌ای بزرگ‌تر بود (و در نتیجه تولید آن‌ها را ارزان‌تر می‌کرد) ابررسانا می‌شوند. در سال 1987 ابررسانایی در دمای بالا در ترکیب‌های غیر فلزی کشف شد. امروزه تمام تلاش پژوهشگران این است که روزی کاربردهای عملی وسایل ابررسانا در دمای اتاق، عادی شود.
برخی از پژوهش‌های انجام شده در سال 2009 مدعی کشف ابررسانایی در دمای حدود منفی 30 درجه ی سانتی گراد هستند.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 2228
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!