طبیعت نانوفناوری، کار با ذرات بسیار ریز است. ذراتی که نه می شود آ نها را دید و نه اینکه آ نها را لمس کرد. در دنیای پیرامون خود می توانیم اجسام را بتراشیم، حرارت دهیم، جوشکاری کنیم، سوراخ کنیم و خلاصه به هر صورت در آ نها تغییر ایجاد کنیم.
در دنیای نانو، برای اینکه در چیدمان مولکو لها و اتم ها تغییراتی ایجاد کنیم تا ماد ه ای با خواص فیزیکی و شیمیایی ویژه بسازیم، نمیتوانیم مانند آنچه که در دنیای ماکروسکوپی انجام می دهیم عمل کنیم. برای ساخت مواد در مقیاس نانو از رو شهای ویژه بهره می گیرند:
روش ساخت پایین به بالا
در این روش، مواد با چیدن مولکو لها بر اساس اصول شیمی مولکولی ساخته می شوند. به بیان دیگر، مولکو لها به صورت تک تک کنار همدیگر چیده می شوند تا اینکه به ساختار بزر گتر برسند.
برای تصور بهتر این روش ساخت، دیواری آجری را در نظر بگیرید که از کنار هم چیدن تک تک آجرها پدید آمده است.
روش ساخت بالا به پایین
در این روش، اشیاء نانویی بدون کنترل اتمی در مقدارهای بزر گتر ساخته می شوند به این طریق که در ساخت آ نها از تجهیزات پیشرفته این فناوری مانند میکروسکو پ های ا تمی و تونل زنی روبشی جهت دستکاری و ایجاد پدید ه ها و ویژگی های جدید در اجسام نانویی استفاده می شود. یکی از رو شهای ساخت پایین به بالا، خودآرایی است که در آن اجزای ماده به صورت ظاهرا خود به خودی به طور پیوسته در کنار هم قرار می گیرند. فرایندهای خودآرایی در طبیعت و فناوری مرسوم هستند. این روش ساخت، تنها در مقیاس نانو کاربرد ندارد بلکه در مقیا سهای بسیار بزر گتر نیز به کار می رود. فرایند خودآرایی در شکل گیری شبکه های بلوری مواد تا شکل گیری ساختارهای بزرگ مقیاس مانند منظومه شمسی و... دخیل هستند.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 2228
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!