مورخین اسلامی به ویژه ایرانیان بعد از اسلام پادشاهان اشکانی را ملوک الطوایف خوانده اند و در فصل ششم تاریخ اشکانیان (ص 117) نوشته محمدحسن‌خان اعتمادالسلطنه نوشته است که پادشاهان اشکانی چهار شعبه بوده‌اند 1- اشکانیان ایران 2- اشکانیان ارمن (ارمنستان) 3- اشکانیان کوشان و افغانستان تا سند و پنجاب 4- اشکانیان دشت قبچاق. این پادشاهان همواره خراجگزار اشکانیان مرکزی (اشکانیان ایران) بوده‌اند. در تاریخ و تمدن و فرهنگ ایران سال سوم آموزش متوسطه عمومی که به وسیله دکتر ممتحن، دکتر بهمن کریمی، دکتر محمدجواد مشکور و دکترحسینقلی ستوده تالیف شده «گفتار دهم ص 46 می‌نویسد: اشکانیان در کشور دارای نخست همان تقسیمات کشوری سلوکی را پذیرفتند. در دوره پارتی استاندار را «بدخش» یا «بدپشخ» می‌خواندند. شمار این استانداران را از 14 تا 18 تن نوشته‌اند. چون در دوره اشکانی پراکنده شاهی (پراکنده خدائی) یا ملوک الطوایفی بود، پادشاهان آن سلسله فقط به عده معدودی از استان‌ها، استاندار گسیل می‌داشتند. بسیاری از پادشاهان محلی مانند امیران پارس و خوزستان جزء ملوک الطوایف بودند و به نام خود سکه می‌زدند. بدخش‌ها غالباً استانداران بزرگی بودند که هر یک بر یکی از جهات چهار گانه کشور فرمان می‌راندند.
مورخین اسلامی اکثراً اولین پادشاه اشکانی را «اشک بن اشکان» نوشته‌اند. ابوعلی مسکویه در کتاب تجارب‌الامم پادشاهان اشکانی را دوازده نفر نام می‌برد. طبری مورخ دیگر در تاریخ الامم و الملوک ضمن آن که پادشاهان اشکانی را شانزده نفر می‌داند اولین پادشاه را اشک می‌نامد. مسعودی در مروج‌الذهب، اشکانیان را شانزده نفر می‌داند و اولین آن ها را اشک بن اشک می داند که نسل پنجم است از سیاوش بن کیکاوس . فردوسی توسی نیز می‌گوید:
از ایشان جز از نام نشینیده‌ام
نه در نامه خسروان دیده‌ام
عده‌ای از محققین را عقیده بر این است که گودرز، گیو و سایر پهلوانان جزء ملوک الطوایف بوده‌اند. علت آن که از اشکانیان در تاریخ ایران پراکنده گوئی شده و حقیقت واحدی ابراز نشده‌است، آن است که ساسانیان آثار اشکانی را از میان برده‌اند. معتبرترین اخبار درباره اشکانیان در کتاب‌های تاریخی مورخان رومی، ارمنی، و یونانی موجود است.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 204
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!