منو
 صفحه های تصادفی
لرزه خیزی ایران
پنیر پیتزا
شیمی و لیزر
امپرسیونیسم
درخواست جنیان برای کمک به امام حسین علیه السلام در کربلا
مقالات جدید فیزیک
چقدر صبحانه بخوریم؟
رشته قارچ شناسی پزشکی
فاکتور F
کشفهای فضایی
 کاربر Online
298 کاربر online
 : نجوم
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline دبیر گروه نجوم 3 ستاره ها ارسال ها: 1615   در :  جمعه 29 آبان 1388 [18:17 ]
  عصر فضا( تاریخ علوم فضایی و سیر تحول) قسمت نهم - اما پس از فتح ماه!
 

رویای دیرین بشر محقق شد، ولی پرسش های بی شماری در فراسوی ماه، چشم انتظار دریافت پاسخ های مناسب بودند و هستند. فتح ماه راه را برای مطالعات تکمیلی هموار کرده و از آن پس دانشمندان به اقامت طولانی تر انسان در فضا برای شناخت بیشتر اثرات آن اندیشیدند. ساخت یک ایستگاه در فضا برای مطالعات تکمیلی هدف بعدی دانشمندان پس از فتح ماه بود و در این راه سایوزها و شاتل ها نقش آفرینی کردند. رقابت شرق و غرب در این عرصه نیز ادامه می یابد.
سایوز و پروگرس
سومین نسل فضاپیماهای سرنشین دار شوروی هستند که با توانایی های مختلف ساخته شدند و بیش از صد پرواز مستقل با در ارتباط با ایستگاه های مداری را انجام داده اند. فقط دو مأموریت سایوز-1 و 11 منجر به فاجعه کشته شدن فضانوردانش شده است و به جز چند مأموریت همراه با نقص فنی مختصر، بقیه در ایمنی کامل انجام شده است. نخستین اتصال دو فضاپیمای سرنشین دار و جابه جایی سرنشینان در سایوزهای 4 و 5، پروازهای بسیار با فضانوردانی از کشورهای گوناگون، به همراه رکورد طولانی ترین پرواز بدون استفاده از ایستگاه های فضایی به مدت 17 روز و 16 ساعت و 59 دقیق (سایوز-9) از جمله افتخارات سایوز است.

تصویر
سایوز، در مدار زمین

تجربه سایوز مقدمات ساخت فضاپیمای باربری و بدون سرنشین پروگرس را فراهم کرد. پروگرس کار تدارکاتی فضانوردان ساکن در ایستگاه های مداری را انجام می داد و موجب شد تا در طی 25 سال، رکورد اقامت انسان در فضا از 18 روز به 450 روز افزایش یابد.
شاتل
نسل بعدی فضاپیماهای امریکا پس از مأموریت آپولو هستند و شامل: 6 فروند به نام های اینتر پرایز، کلمبیا، چلنجر، دیسکاوری و آتلانتیس که بعدها ایندیور هم به آن ها اضافه شد. اینترپرایز برای آموزش فضانوردان و آزمایش در شرایط زمینی به کار گرفته شد و پروازهایش به کمک یک بوئینگ 747 انجام می گرفت. به این صورت که پس از رسیدن هواپیما به یک ارتفاع معین از آن جدا می شد و به طور مستقل پرواز می کرد.
شاتل ها شامل سه قسمت: مدارگرد، موشک های تقویتی جامدسوز و مخزن بزرگ سوخت مایع هستند. دو موشک جامدسوز پس از بالابردن شاتل، در ارتفاع 45 کیلومتر با چتر در اقیانوس سقوط می کنند. مخزن سوخت مایع پس از رساندن شاتل به مدار زمین، در ارتفاع مشخصی جدا شده و در اثر برخورد با جو از بین می رود.
شاتل ها پس از انجام مأموریت به زمین باز می گردند و مانند هواپیما بر باند مخصوص به خود فرود می آیند. هر شاتل حدود صد پرواز می تواند انجام دهد و آماده سازی شاتل برای پرواز بعدی چند ماه طول می کشد.
شاتل ها مهم ترین عنصر فعالیت های فضایی امریکا در دهه های اخیر بوده اند و بیش از 120 پرواز داشته اند که در دو مورد مربوط به شاتل های چلنجر و کلمبیا منجر به فاجعه و کشته شدن 14 فضانورد شدند.


تصویر
شاتل در فضا

  امتیاز: 0.00