منو
 صفحه های تصادفی
مکه
ستاره دنباله‌دار هالی
طرح نظریه دو رکهیم
پرمنگنات پتاسیم
ابو منصور بن میمون هاشم
ویژگی افراد خود شکوفا
رشته ارشد فیزیو تراپی
رابطه های ترتیبی در هیات اعداد مختلط
هادی عباسی
روش شیاری
 کاربر Online
265 کاربر online
 : نجوم
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline دبیر گروه نجوم 3 ستاره ها ارسال ها: 1615   در :  دوشنبه 26 اسفند 1387 [19:06 ]
  ذرات بنیادی
 

دانشمندان هر عصر کوشیده اند تا پدیده های فیزیکی را بر حسب جوهر های بنیادی خاصی تبیین کنند.
در قرن نوزدهم ماده را متشکل از اتم های غیر قابل تجزیه می دانستند. از میانه قرن بیستم به بعد اجزای بنیادی تشکیل دهنده عالم فیزیکی را ذرات بنیادی می دانند. الکترون ها، پروتون ها و نوترون ها که در ماده معمولی یافت می شوند و تعداد زیادی ذره دیگر که از برخورد اتم های تند با یکدیگر به وجود می آیند از این جمله اند.
تاریخچه پژوهش در ذرات بنیادی را می توان به سه دوره تقسیم کرد.
دوره اول از سال 1897 که تامسون الکترون را کشف کرد و نسبت بار به جرم آن را اندازه گرفت، شروع شد و در فاصله سال های 1897 تا 1932 ذراتی که در اتم و هسته آن یافت می شوند، کشف شدند. این ذرات عبارتند از: الکترون، پروتون (که در سال 1911 توسط رادرفورد کشف شد) و نوترون (که آن را چادویک در سال 1932 کشف کرد).
علاوه بر این ، این دوره، دوره کشف پدیده فتوالکتریک و اثر کامپتون نیز هست. این اثرها نشان دادند که نور، مرکب از ذراتی به نام فوتون است.
در فیزیک نظری، مکانیک کوانتومی و نظریه نسبیت خاص بسط یافتند. این نظریه ها، برای اینکه بتوان ذرات بنیادی را به درستی توصیف کرد لازم اند.
در سال 1932 به نظر میرسید که ماده فقط از چند ذره متمایز ساخته شده است. مسأله اصلی چگونگی به هم جوش خوردن پروتون ها و نوترون ها در هسته بود. ولی بعدها معلوم شد که این تصوری گمراه کننده بوده است.
دوره دوم از سال 1932 تا حدود سال 1960 طول کشید. در این مدت ذراتی کشف شدند که در ماده معمولی وجود نداشتند و اندک زمانی پس از بوجود آمدن، متلاشی می شدند یا اینکه خود به خود به ذرات دیگری تبدیل می شدند.
در این دوره پوزیترون (پاد الکترون) و پاد پروتون نیز کشف شدند. این ذرات که نظریه کوانتومی نسبی دیراک وجودشان را پیش بینی کرده بود، خود به خود متلاشی نمی شوند بلکه در جوار ماده به سرعت متلاشی شده و ذرات دیگری را به وجود می آورند.
تا سال 1960در حدود 30 ذره شناخته شده بود.
از سال 1960 تا کنون شمار ذرات بنیادی شناخته شده به سرعت افزایش داشته است.
اکنون اطلاعات تجربی ما از تک تک ذرات، ایجاد، تلاشی و کنش های متقابل آنها به سرعت افزایش یافته است. بیشتر این اطلاعات از آزمایش هایی بدست آمده است که به کمک شتابگر های پر انرژی انجام شده اند.
درمرحله کنونی از دانش فیزیک، طرح این سؤال که ذرات بنیادی از چه ساخته شده اند بی فایده است. در عوض فیزیکدانان این ذرات را از روی بعضی از خواص ساده آن تشخیص می دهند و تعریف می کنند.
در زمره این خواص کمیت های آشنایی چون انرژی، اندازه حرکت، اندازه حرکت زاویه ای و بار الکتریکی هستند که در فیزیک کلاسیک نیز معروفند.

تصویر

  امتیاز: 0.00